تاثیرروش معنادرمانی به شیوه گروهی برافسردگی و امید در دانش آموزان (مقطع متوسطه دوم)

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی تاثیر معنا درمانی گروهی بر افسردگی و امید در دانش آموزان مقطعمتوسطه دوم اجرا شد. روش: روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری باگروه گواه بود. جامعه آماری پژوهشی را دانش آموزان مقطع متوسطه دوم دختر و پسر دبیرستانهای شهربجنورد در سال ۱۳۹۳ تشکیل می دادند که از میان آنان ۵۰ نفر با نمرات افسردگی بال در پرسشنامهافسردگی بک و امید پایین در مقیاس امید اسنایدر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و در دو گروهآزمایش ۲۵ نفر و گواه ۲۵ نفر قرار گرفتند. یافته ها: تحلیل کواریانس نشان داد بین میانگین نمره هایپس آزمون و پیگیری گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی داری وجود داشت، به این معنا که در گروهآزمایش میانگین افسردگی کمتر و میانگین امید گروه آزمایش بیشتر بود (P<۰/۰۰۱). با توجه به یافتههای این پژوهش مبنی بر تاثیر معنادرمانی گروهی بر افسردگی و امید می توان استدلال کر د که اگرافسردگی و ناامیدی تشخیص داده شود، معنادرمانی گروهی برای چنین افرادی، درمانی مناسب وانتخابی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

معنا درمانی گروهی ، افسردگی ، امید