رابطه نارضایتی بدن و شفقت به خود با رفتارهای خودآسیب رسان با نقش واسطه ای تحمل ناکامی در دانش آموزان متوسطه دوم شهر قزوین

نوجوانی دوره ای از مراحل رشد انسان است که همراه با تغییرات اساسی در رشد زیستی، روان شناختی و اجتما عیمی باشد. این دوره که از ۱۹ - ۱۲ سالگی را شامل می شود. یکی از اعمال پرخطر در این دوره که به دلیلمختلف توسط نوجوانان انجام م ی گیرد، آسیب رسانی به خود است. با شناخت و درک بهتر عوامل موثر بررفتارهای خودآسیب در نوجوانان و پیش بینی آنها میتوان به پیشگیری و درمان این نوع رفتارها کمک کرد. هدفاز این پژوهش تعیین رابطه نارضایتی بدن و شفقت به خود با رفتارهای خودآسیب رسان با نقش واسطه ای تحملناکامی در دانش آموزان متوسطه دوم شهر قزوین بود. پژوهش حاضر به روش توصیفی و از نوع همبستگی است.جامعه این مطالعه شامل تمامی دانش آموزان متوسطه شهر قزوین در سال ۱۴۰۱ - ۱۴۰۲ بود که از این جامعهآماری با استفاده از فرمول کلاین ۵۱۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد.ابزارگردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه خود آسیب رسانی سانسون و همکاران (۱۹۹۸) پرسشنامه نگرانی از تصویربدنی (BICI لیتلتون، اکسوم و پوری ۲۰۰۵)؛ به نقل از لیتلتون و بریکوف ، ۲۰۰۸)، پرسشنامه خود شفقت ورزینف (۲۰۰۳) و پرسشنامه تحمل ناکامی هارینگتون (۲۰۰۵) است. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگیپیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام با استفاده از نرم افزار SPSS۲۶ استفاده می شود. نتایج نشان داد بینرفتارهای خودآسیب رسان با نارضایتی بدن، شفقت به خود و تحمل ناکامی ارتباط وجوددارد (۰۵ / ۰ > p). ونارضایتی بدن، پیش بینی کننده ی قوی تری برای رفتارهای خودآسیب رسان است و نارضایتی بدنی، ۴۰ درصد ازتغییرات رفتارهای خود آسیب رسان را تبیین می کند. می توان چنین نتیجه گیری کرد که نارضایتی بدنی، شفقتبه خود و تحمل ناکامی می توانند رفتارهای خود آسیب رسان را پیش بینی نماید.

کلیدواژه ها:

رفتارهای خودآسیب رسان ، نارضایتی بدنی ، شفقت به خود ، تحمل ناکامی