اثربخشی شفقت به خود بر ناگویی هیجانی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم

هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش شفقت به خود بر ناگویی هیجانی در دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهر ساریبود. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیهدانش آموزان پسر متوسطه دوم مدارس ناحیه یک شهر سار مشغوو به تحصیل در سال ۱۴۰۳ - ۱۴۰۲ بودند که متشکلاز ۶۳۷ نفر بودند. نمونه ا به حجم ۳۰ نفر از این جامعه به شیوه تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به صورتتصادفی ساده در گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش در معرض ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش شفقتبه خود که براساس پروتکل گیلبرت (۲۰۰۹) تنظیم شده بود؛ قرار گرفتند. در حالی که گروه کنترل آموزشی را دریافتنکردند. هر دو گروه در مرحله پیش آزمون و پس آزمون پرسشنامه ناگویی هیجانی را تکمیل نمودند. تحلیل داده ها بااستفاده از نرم افزار آمار SPSS انجام شد. یافته ها نشان داد که آموزش شفقت به خود قادر است بر بهبود ناگویی خلقیدانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم اثرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

شفقت به خود ، ناگویی هیجانی ، دانش آموزان