انسجام عالم طبعیت از منظر حکمت متعالیه و دلالت ضمنی آن بر نظام آموزشی

در حکمت متعالیه نظامی از هستی توصیف شده است که در آن اجزاء عالم طبیعت به گونه ای جداناپذیر به محیط خود متصل شده اند وخواص آ نها تنها بر حسب ارتباط با کل جهان هستی، درک شدنی است. این اتصال تا فواصل دوردست عالم ماده، یعنی ستارگان وکهشکان های بسیار دور نیز کشانیده میشود. این نگاه منسجم و وحدت گرایانه به هستی بر نظام آموزشی و برنامه ریزی درسی مراکز علمیمی تواند تاثیرگذار باشد. به نظر میرسد دانش در این منظر، از نوعی وحدت منسجم و یکپارچه برخوردار است. در این مقاله به روشتوصیفی- تحلیلی دیدگاه حکمت متعالیه بر وحدت عالم طبیعت و برهان آن اشاره شده است. یافته های تحقیق نشان میدهد تقسیم بندی هایمتعارف از دانش تنها در ذهن صورت می پذیرد و نگاه وحدت گرایانه به علم می تواند به فهم بهتر مسائل پیچیده واقعی و ظهور نوآوری هایجدید منجر شود.

کلیدواژه ها:

حکمت متعالیه ، انسجام طبیعت ، نظام آموزشی