بررسی رابطه ی خودتنظیمی، مهار تهای اجتماعی، و میزان استفاده از شبکه های مجازی با سازگاری تحصیلی دانش آموزان

هدف این طرح پژوهشی، مطالعه ی رابطه ی خودتنظیمی، مهارتهای اجتماعی، و میزان استفاده از شبکه هایمجازی با سازگاری تحصیلی دانش آموزان بود. جامعه پژوهش ۱۲۳۳ نفر از دانش آموزان دبیرستانی دوره ی دومسازمان آموزش و پرورش شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۲ بود. پژوهش بر روی ۳۰۸ دانش آموز که به روشنمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده بودند، اجرا شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامهسازگاری تحصیلی (سینها و سینگ، ۱۹۹۳)؛ پرسشنامه مهارتهای اجتماعی (احمدی، ۱۳۶۹)؛ پرسشنامه تکسوالی برای میزان ساعت هایی که دانش آموزان وقت خود را در شبکه های مجازی می گذرانند؛ پرسشنامهخودتنظیمی (پنتریچ و همکاران، ۱۹۹۰) استفاده شد. در تجزیه و تحلیل داده ها از روش های ضرایب همبستگی باروش پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با روش همزمان استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد کهخودتنظیمی و مهارتهای اجتماعی با سازگاری تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت داشت و میزان استفاده ازشبکه های نجازی با سازگاری تحصیلی رابطه معکوس و منفی داشت. در نتیجه میتوان خودتنظیمی، مهارتهایاجتماعی، و میزان استفاده از شبکه های مجازی را جزء عوامل زیربنایی مرتبط با سازگاری تحصیلی دانست. در انتهاپیشنهاد شد که باید برای بالا بردن سازگاری تحصیلی دانش آموزان به آموزش مهار تهای خود-تنظیمی ومهارتهای اجتماعی توجه ویژه کرد و در مقابل میزان استفاده ی دانش آموزان از شبک ههای مجازی را محدود ومدیریت کرد.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، مهارتهای اجتماعی ، میزان استفاده از شبکه های مجازی ، سازگاری تحصیلی ، دانش آموزان