تاثیر سازگاری اجتماعی ، عاطفی و آموزشی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر و پسر در مدارس منطقه ای

سازگاری یکی از اجزای کلیدی یک زندگی موفق و مرفه است. دستیابی به یک سطح متعادل از زندگی برای پیشرفت در زندگی ورسیدن به سطحی از تعادل سازگاری در تمام حوزه های زندگی ضروری می شود. این امر در طول سال های دانشجویی و به طورکلی در محیط های اقامتی به ویژه، زمانی که الگوهای سازگاری می تواند تاثیر قابل توجهی بر نتایج آموزشی داشته باشد، اهمیتویژه ای دارد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تفاوت جنسیتی در سازگاری اجتماعی، عاطفی و آموزشی و تاثیر ترکیبی آنبر پیشرفت تحصیلی دانشآموزان دختر و پسر مدارس منطقه ای انجام شد. نمونه گیری تصادفی در این پژوهش با حجم نمونه۱۲۰ دانش آموز مدارس منطقه ای (۶۰ پسر و ۶۰ دختر) انجام شد که بر اساس سطوح الگوهای سازگاری بالا (۳۰ پسر و ۳۰دختر) و پایین (۳۰ پسر و ۳۰ دختر) تقسیم شدند ؛ که در کلاس یازدهم و دوازدهم در آکادمی آکل، بارو صاحب درحال تحصیلبودند. داده ها با استفاده از پرسشنامه سازگاری (سین ها و سینگ، ۱۹۷۱) و معدل برای به دست آوردن نمرات پیشرفت تحصیلیجمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از رگرسیون خطی چندگانه و آزمون t استفاده شد. یافته ها نشان می دهد که پسراناز نظر سازگاری اجتماعی بهتر از همتایان زن خود عمل می کنند. اما در بین دختران و پسران در سازگاری عاطفی و تحصیلیتفاوت معناداری وجود نداشت. علاوه بر این، اثر ترکیبی سازگاری اجتماعی، عاطفی و آموزشی تاثیر معناداری بر پیشرفت تحصیلینداشت. این یافته های ظریف، تاثیر متقابل پیچیده الگوهای سازگاری را روشن می کند و تحقیقات بیشتر در مورد تاثیر متنوع آنبر پیشرفت تحصیلی را پیشنهاد می کند.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، مقابله هیجانی ، دانش آموزان اقامتی ، محیط مدرسه ، مهارتهای اجتماعی