بررسی اثرگذاری متغیر خودشناسی و نیازهای بنیادین در تقویت عملکردشغلی معلمان

هر سازمانی جهت دستیابی به اهداف خود نیاز دارد که کارکنانش مشاغل خود را در سطح قابل قبولی از بهره وریانجام دهند. این موضوع هم در مورد سازمان های دولتی که در آنها عملکرد ضعیف به معنی ناتوانی در فراهم کردنخدمات عمومی قانونی است، و هم درباره شرکت های خصوصی، که عملکرد ضعیف میتواند به ورشکستگی آنها منجرشود صادق میباشد. از دیدگاه اجتماعی بهترین خواسته برای هر سازمانی، برخورداری از کارکنانی است که کار خودرا خوب انجام دهند. عملکرد خوب، بهره وری سازمان را افزایش میدهد و این نیز مستقیما باعث ارتقاء اقتصاد ملی وهمین طور ارتقاء خدمات سازمان خواهد شد عملکرد شغلی، همان بازده افراد طبق وظایف قا نونی تعریف شده است وآن پیامدهای فعالیتهای انسانی در خصوص انجام وظایفی است که به آنان واگذار می شود و میزان تلاش و حدودموفقیت کارمند را در اجرای وظایف شغلی و تکالیف رفتاری مورد انتظار، بیان می کند. در رابطه با پیش بینی عملکرد،همواره مولفه های مختلفی مطرح بوده است که از مهمترین آنها میتوان به متغیرهای ارضاء نیازهای بنیادین روان-شناختی و خودشناسی انسجامی اشاره داشت. سطح ارزش ارضاء نیازهای بنیادین توسط کارکنان شاید مهمترین رکنایجاد انگیزه کار و تعهد سازمانی باشد. کارکنان برانگیخته بواسطه حمایت های مالی و معنوی توانسته اند در قبال زمانکار در سازمان از بیلان عملکردی بیشتری (سرعت، دقت) برخوردار باشند.علاوه بر این، کارکنان دارای سطح قوه ادراکیبالا در رابطه با سطح توانایی های خود و میزان پرورش آن در فضای سازمان توانسته اند در قبال کار خود در سازمان ازعملکرد بهتری برخوردار باشند. انگیزش بیرونی از مشوق ها و پیامدهای محیطی حاصل می شود که از خود آن فعالیتجداست. وجود مشوق ها و پیامدها احساسی را در ما ایجاد می کنند که دوست داریم به رفتارهایی بپردازیم که پیامدهایمورد نظرمان را ایجاد کنند. همان طور که رویدادهای بیرونی میتوانند تاثیرات افزایشی بر انگیزش و رفتار داشته باشنددر عین حال نیز می توانند با کاهش دادن و تضعیف خودمختاری و اختلال در فرایند یادگیری، انگیزش را تضعیف کنند.

کلیدواژه ها:

عملکرد شغلی ، معلمان ، خودشناسی انسجامی ، نیاز بنیادین