رابطه خودکارآمدی معلمان با توسعه حرفه ای آنان در شهرستان میاندورود

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین خودکارآمدی و توسعه حرفه ای معلمان می باشد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و به روش همبستگی میباشد.جامعه مورد بررسی در این پژوهش، شامل مدیران و معلمان مدارس شهرستان میاندرود در سال تحصیلی ۱۴۰۳ - ۱۴۰۲ می باشند. در این پژوهش از روشنمونه گیری تصادفی ساده استفاده و به منظور تعیین حجم نمونه نیز از فرمول کوکران استفاده شد. لذا اندازه نمونه برابر با ۱۵۰ نفر براورد شد. در پژوهشحاضر از پرسشنامه خودکارآمدی اصغری و همکاران (۱۳۹۵) بر اساس مقیاس خودکارآمدی معلم توسط اسچانن، موران و وولفولک (۲۰۰۱)، پرسشنامه توسعه حرفه ای معلمان گیجسل، اسلیجرس، وان دن برگ و کچترمنز (۲۰۰۱) استفاده شده است. نتایج و اطلاعات حاصله در دو بخش توصیفی و استنباطی بررسی شد، نتایج نشان داد که ضریب مسیرمستقیم خودکارآمدی و توسعه حرفه ای معلمان برابر با ۰.۵۱ و مقدار آماره t برابر با ۶.۳۱ به دست آمده است . که در سطح خطای ۰.۰۵ رابطه مثبت (ضریب مثبت) و معناداری را نشان میدهد، لذا میتوان نتیجه گرفت که در سطح خطای ۰.۰۵ بین خودکارآمدی و توسعه حرفه ای معلمان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، توسعه حرفه ای ، معلمان