پیش بینی افکار خودکشی بر اساس سبک های دفاعی و ناگویی هیجانی دانشجویان

هدف: خودکشی به عنوان یکی از چالش های اصلی بهداشت عمومی در جهان مطرح میباشد که در میان نوجوانان و جوانان شیوع بیشتری دارد.پژوهش حاضر با هدف پیش بینی افکار خودکشی بر اساس سبک های دفاعی و ناگویی هیجانی دانشجویان دانشگاه آزاد انجام شد. روش: طرح پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد شهر تبریز در سال ۱۴۰۱ و نمونه پژوهش ۲۰۰ نفر(۱۰۰ دختر و ۱۰۰ پسر) در رشته های مختلف از افراد جامعه بود که به شیوه در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری پژوهش شامل پرسشنامه سبکهای دفاعی (اندروز، ۱۹۹۳،پرسشنامه الکسیتیمیای تورنتو (۲۰-TAS) و پرسشنامه افکار خودکشی بک بود. داده ها بعد از جمع آوری با نرم افزار ۲۴-SPSS در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و آزمون فرضیه ها با استفاده از آزمون های تحلیل رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین کلیه ابعاد ناگویی هیجانی و سبک دفاعی رشد نایافته با افکار خودکشی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد اما بین سبک دفاعی رشد یافته با افکار خودکشی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. سبک رشد نایافته به صورت مثبت و معنادار و سبک رشد یافته به صورت منفی و معنادار قادر به پیش بینی افکار خودکشی می باشد. نتیجه گیری: میتوان گفت که بر اساس ناگویی هیجانی و سبک های دفاعی می توان افکار خودکشی را پیش بینی کرد بنابراین متخصصان سلامت روان باید در کار با مراجعین خودکشی گرا از این دو متغیر جهت پیشگیری از خودکشی بهره گیرند.

کلیدواژه ها:

افکار خودکشی ، سبک های دفاعی ، ناگویی هیجانی ، دانشجویان