تاثیر روش تدریس ایفای نقش بر افزایش مهارتهای اجتماعی

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر روش تدریس ایفای نقش بر افزایش مهارت های اجتماعی در دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهرساری بود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه ی دانش آموزان دختر دوره دوم ابتداییشهر ساری در سال تحصیلی ۱۴۰۳ - ۱۴۰۲ بودند، جهت نمونه گیری در پژوهش حاضر، بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد ۲۰۰ نفر از بین جامعهمورد نظر به صورت در دسترس انتخاب شدند و سپس پرسشنامه مهارت اجتماعی گرشام و الیوت (۱۹۹۰) بین تمامی افراد توزیع شد و از بین آن ها از دانشآموزانی که کمترین نمره را در پرسشنامه های مهارت اجتماعی کسب نموده اند، انتخاب شدند و بر اساس معیارهای ورود و خروج و رضایت داوطلبانه تعداد۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس جند متغیره استفاده گردید. نتابج نشان داد مطابق با نتایج گزارش شده مشخص است که تمام آزمون های چند متغیره حاکی از معنی داری واریانس عامل تعامل گروه و عامل مکرر است (برای مثال مقدار اثر پیلایی برابر با ۶۹ / ۰ است که (F۲,۳۰=۳۲.۲۸۷ P<.۰۱). با توجه به اندازه اثر ۶۹ / ۰ مشخص است، که تاثیر جلسات روش تدریس ایفای نقش بر افزایش مهارت های اجتماعی در دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهر ساری قدرتمند است.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ایفای نقش ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموزان