مشارکت مردان در سیاست های افزایش جمعیت ؛ چالش ها و راهکارها

مقدمه : مشارکت مردان اساس موفقیت برنامه های بهداشت باروری است وهدف اصلی آن پیشگیری از بارداریهای ناخواسته و تنظیم بارداری های خواسته و در نتیجه تضمین سلامت مادر و کودک است. توجه به دخیلکردن مردان در تنظیم خانواده به منظور کنترل جمعیت از اهمیت ویژه ای برخوردار است چراکه شرکای مردنقش مهمی در مسائل بهداشت باروری ایفا میکنند. مطالعه حاضر با هدف بررسی مشارکت مردان در سیاستهای افزایش جمعیت ؛ صورت گرفته است.روش کار: این مطالعه مروری با استفاده از پایگاه های تحقیقاتی علوم پزشکی نظیر Pubmed , SID, Google scholar با بررسی ۲۸ مقاله، از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۳ انجام شد. یافته ها : داده ها نشان می دهد، مشارکت مردان در سیاست های تنظیم جمعیت به صورت کاهشی یاافزایشی همچنان بسیار پایین است. عوامل چند بعدی بر مشارکت آنها شامل تحصیلات زوجین، وضعیتاقتصادی خانواده وعواملی همچون انگ اجتماعی و اعمال مذهبی، تصورات مردسالارانه، نقش های جنسیتی وویژگی های فردی موثراست. خدمات موجود با نگرشهای رایج عمومی همخوانی ندارد به همین دلیل تغییرمثبت باورها و نگرشهای مردان نسبت به فرزندآوری در سالهای گذشته توسط مسئولان برنامه های سیاستهای جمعیتی تشخیص داده نشده است چراکه یک رویکرد زوج محورتر برای تنظیم خانواده مورد نیاز است.اقدامات موثری همچون استخدام مردان به عنوان ارائه دهندگان کلاس های آموزشی فرزند آوری، ارائه مشاورهجوانی جمعیت برای زوج ها، و ترویج روش های زن محور با مردان و بالعکس میتواند موثر باشد. از مهمترینعوامل تعیین کننده دخالت مرد در تصمیمات مربوط به فرزند آوری شامل تحصیلات، دسترسی به اطلاعاترسانه و آموزش ابتدایی، دین، جنسیت سرپرست خانوار و وضعیت تاهل و وضعیت اقتصادی انگیزههایاجتماعی-اقتصادی ) تصمیمات یک جانبه از سوی همسر ( ؛ تصورات غلط پیرامون روشهای مدرن، سن،تحصیلات، شاخص ثروت، مذهب، شغل، قرار گرفتن در معرض رسانهها، دانش پیشگیری از بارداری و جنسیتسرپرست خانوارمی باشد. ماهیت مشارکت مردان در فرزند آوری شامل ارتباط کلامی با همسر، درک متقابلاز نیازهای همسر و استفاده از روش های مردانه بود. تسهیل کننده های مشارکت، شامل شهرنشینی وتحصیلات، اطلاعات و دسترسی به رسانه ها، نگرش مثبت نسبت به تنظیم خانواده و جنسیت بود و موانعمشارکت شامل زمان نامناسب کار مراکز بهداشتی، تک جنسیتی بودن مراکز بهداشتی، نگرش منفی به تساویجنسیتی. دیگر یافته ها نشان داد که عوامل مرتبط با خدمات بهداشتی مرتبط با مشارکت مردان در محیطهایشهری و روستایی متفاوت است. استراتژیهای پیشنهادی شامل برنامههایی است که زوجها را به طور مشترکهدف قرار میدهند و آموزش فرزند آوری برای مردان که توسط کارمندان مرد ارائه میشود. برای تشویقپذیرش مردان، برنامههای مبتنی بر جامعه که مستقیما مردان را هدف قرار میدهند برای کاهش انگ و باورهایغلط و افزایش آگاهی از مزایای تنظیم خانواده و فرزند آوری مورد نیاز است. همچنین آموزش گروهی برایزنان به منظور افزایش مشارکت مردان در برنامههای تنظیم خانواده توصیه میشود. از دیگر چالش ها میتوان به ویژگی های اقتصادی اجتماعی مردان با قصد و رفتار باروری رابطه منفی اشاره کرد و این یافته منطبقبا الگوی باروری مردان در کشورهای درحال توسعه بوده است. مخالفت همسر و رابطه زناشویی نامناسب ازدیگر دلایل عدم تمایل به فرزندآوری است.نتیجهگیری: چالش های زیادی برای افزایش مشارکت مردان در فرزند آوری وجود دارد. تاکنون تعداد کمیاز مداخلات برای پرداختن به این چالش ها به صورت علمی ارزیابی شده اند. کمپین های آموزش بهداشتبرای بهبود باورها و نگرش های مردان کاملا مورد نیاز است. علاوه بر مشکلات اقتصادی، نگرانی از آیندهفرزندان و تداخل فرزندآوری با علایق، تفریحات، و برنامه های کاری و تحصیلی فرد دو دلیل مهم فرهنگی واجتماعی برای تمایل یا عدم تمایل فرزند است، که ضرورت دارد در تدوین و اصلاح سیاست های جمعیتی بهآنها توجه جدی شود. برنامه ریزی که زوجها را به طور مشترک هدف قرار میدهند و آموزش تنظیم خانوادهبرای مردان که توسط کارمندان مرد، به ویژه در جوامع در سطح مردم ارائه میشود. بنابراین، برای تشویقمردان به مشارکت و تایید برنامههای تنظیم خانواده، برنامههای مداخلهای مبتنی بر جامعه که آشکارا مردانرا هدف قرار میدهند برای کاهش انگ و باورهای غلط و افزایش آگاهی از مزایای استفاده از تنظیم خانوادهلازم است.

کلیدواژه ها:

مشارکت مردان ، فرزند آوری ، جوانی جمعیت