لیپوتوکسیتی و آتروفی عضلانی

مقاومت به انسولین و از دست دادن توده عضلانی اغلب در افراد مبتلا به دیابت نوع ۹ همزمان رخ میدهد. بیشتر بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲دارای اضافه وزن هستند و به خوبی تایید شده است که چاقی و اختلال در متابولیسم لیپیدها نقش مهمی در رشد مقاومت به انسولین در اینافراد دارند. بهطور خاص، افزایش توده بافت چربی و ناکارآمدی در بافت چربی منجر به تجمع چربی سیستمیک و التهاب درجه پایین از طریقترشح تغییر یافته چربی و سایتوکاینها میشود. علاوه براین، افزایش جریان اسیدهای چرب از بافت چربی ممکن است به افزایش ذخیره چربیدر کبد و عضله اسکلتی کمک کند، در نتیجه ترشح تغییر یافته کبدی، عملکرد میتوکندری و اختلال در سیگنالینگ انسولین در عضله اسکلتیایجاد میشود. مطالعات اخیر حاکی از آن است که چاقی و اختلالات چربی در بافت چربی میتواند منجر به ایجاد آتروفی عضلانی شود و اینباعث میشود مقاومت به انسولین و آتروفی عضلانی در دو روی یک سکه ایجاد شود. با این وجود ارتباط دقیق بین تجمع لیپیدها، دیابت نوع ۲و آتروفی عضلات تا حد زیادی ناشناخته است. هدف از این مقاله مروری، بررسی رابطه بین چاقی و تحلیل عضلات و بحث در مورد برخی ازمسیرهای درگیر است که تجمع لیپیدها در اندامها ممکن است بر حساسیت به انسولین محیطی و توده عضلانی تاثیر بگذارد.

کلیدواژه ها:

لیپوتوکسیتی ، آتروفی عضلانی ، دیابت نوع ۲ ، تمرین ورزشی