شیوع سن بی دندانی کامل در مراجعه کنندگان به دندانپزشکان سنندج

پیشرفت علم دندانپزشکی، افزایش سطح آگاهی مردم و ارتقاء سطح درمان در جامعه سبب افزایش سن بی دندانی شده است. میزان بی دندانیکامل یا پارسیل معیار مناسبی برای ارزیابی سطح رعایت بهداشت دهان و دندان در یک جامعه محسوب می شود. در این مطالعه توصیفی که به منظور تعیینسن شیوع بی دندانی در مراجعه کنندگان به دندانپزشکان شهر سنندج طی ۶ سال انجام گرفت، ۶۲۶ فرد بیدندان مورد بررسی قرار گرفتند و پرسشنامه یمربوطه براساس اطلاعات موجود در پرونده ی بیماران تکمیل شد. تحلیل داده ها توسط نرم افزار STATA انجام و برای بررسی فرضیه ها از آزمون دقیق فیشر و مجذور کای استفاده شد. میانگین سن بیدندانی کامل به تفکیک جنسیت، در مردان (۲۱±۸) ۴۶/۱۵ و زنان (۴۲±۷) ۴۶/۵۲ سال برآورد شد. براساس یافته ها، سن استفاده از پروتزهای کامل در این جمعیت کمتر از استانداردهای WHO و پایینتر از میانگین ایران بود که نیازمند توجه و اقدام ویژه جهت کاهش شیوع بی دندانی است.

کلیدواژه ها:

پروتز ، بی دندانی ، شیوع