بررسی تاثیر نگرش ارتباطی بر بسامد وقوع ناروانی گفتار در بزرگسالان دارای لکنت

لکنت به عنوان اختلالی است که ارزیابی و درمان آن ضرورتا نیازمند توجه به شکل خاص ناروانی که به وضوح موجب گسیختگی جریان پیش رونده گفتار می شود در نظر گرفته می شود. از آنجائیکه نگرش و طرز تلقی فرد دارای لکنت یکی از جنبه های بسیار مهم تلقی می شود که به واسطه آن می توان برنامه درمانی مناسب را برای درمان کامل و موفق لکنت طرح ریزی کرد. هدف از تحقیق حاضرء بررسی نگرش افراد بزرگسال دارای لکنت رشدی در بازه سنی ۱۵ تا ۲۵ ساله ی شهر تهران و بررسی ارتباط آن با بسامد وقوع ناروانی و شدت لکنت می باشد. روش بررسی: جامعه ی آماری شامل ۲۴ فرد بزرگسال دارای لکنت در بازه ی سنی ۱۵ تا ۲۵ ساله (۱۸ آقاء ۶ خانم) به روش نمونه گیری در دسترس از کلینیک های توانبخشی شهر تهران انتخاب شدند. نگرش ارتباطی آنها به کمک آزمون نگرش ارتباطی CAT سنجیده شد و ارتباط آن با شدت لکنت که با استفاده از آزمون SSI_۳ بدست آمده بود سنجیده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که روابط معناداری بین نگرش ارتباطی افراد با شدت لکنت و بسامد وقوع ناروانی وجود داشت (P<۰/۰۵). میانگین نمره نگرش ارتباطی آقایان دارای لکنت ۲۴/۷ در مقایسه با میانگین نمره نگرش ارتباطی خانم ها ۲۶/۴ بود که عدد کمتری را نشان داد. نتیجه گیری: از آنجانیکه افراد دارای لکنت، نگرش ارتباطی نامناسبی نسبت به خود و ارتباطات کلامی خود دارند به همین دلیل شناسایی این نگرش ها و سعی بر تغییر آنها نقش عمده ای در روند درمان لکنت دارد.

کلیدواژه ها:

نگرش ارتباطی ، لکنت رشدی ، پرسشنامه CAT ، پرسشنامه SSI_۳