بررسی تاثیر درمان نوای گفتار بر مهارت های اجتماعی و تماس چشمی کودکان پسر مبتلا به اوتیسم گروه سنی ۴ تا ۹ ساله ی شهر تهران

زمینه و هدف، نوای گفتار رفتاری است که بخش م از اطلاعات معنایی و عاطفی را به شنو نده منتقل می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان نوای گفتار بر بهبود مهارت های ارتباطی و تعاملات اجتماعی و نیز بهبود تماس چشمی پسران ۴ تا ‎۹ ساله ی مبتلا به اختلال اوتیسم از کلینیک های توانبخشی شهر تهران انجام شد.روش اجرا: در این پژوهش ۱۵ نفر از کودکان مبتلا به اوتیسم با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس در کلینیک های توانبخشی شهر تهران، به عنوان نمونه های مورد پژوهش انتخاب شدند و آزمون profiling Elements of(prosody in speech communication(PEPS-C جهت درمان جنبه هایی از نوای گفتار مبتلایان به اختلال اوتیسم در ۱۲ جلسه درمانی طی دو جلسه در هفته و هر جلسه به مدت نیم ساعت به کار برده شد و در نهایت مهارت های اجتماعی آن ها به وسیله ی مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی گرشام و البوت (SPSS ۲۳) و تماس چشمی این کودکان با استفاده از زمان سنج اندازه گیری شد.یافته ها: مقیاس تماس چشمی و مهارت اجتماعی با استفاده از آزمون ANCOVA در نرم افزار SPSS ۲۳ تفاوت معناداری در تماس چشمی و مهارت های اجتماعی نشان داده شد (P<۰.۰۵). و نیز ار تباط معناداری بین ویژگی های نوای گفتار (تکیه، دیرش، آهنگ، مکث) با افزایش حفظ تماس چشمی و افزایش مهارت های اجتماعی نشان داده شد.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، نوای گفتار ، تماس چشمی ، مهارت اجتماعی