بررسی نوروپسیکولوژیکی عوامل مذاخله کننذه در بروز دلیریوم در بخش ICU

پژوهش حاضر با هدف بررسی نوروپسیکولوژیکی عوامل مداخله کننده در بروز دلیربوم در بخش ICU انجام شده بر اساس هدف پژوهش توصیفی و از نوع توصیفی -تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه مراکز آموزشی و درمانی شهر بیرجند بوده اند. حجم نمونه براساس اطلاعات مقدمانی ۲۰ نفر برآورد گرد بد. ابزار پژو هش شامل مقیاس آرامش و هیجان ریجموند و تشخیص دلیریوم از CAM-ICU ایویو و همکارانش (۱۹۹۰) بوده است. نتایج پژوهش نشان داد که میزان بروز دلیریوم در افراد مورد بررسی ۲۷/۲ درصد بوده که در مطالعات مختلف در محدوده ی ۸-۹۲ گزارش شده است. متفاوت بودن میزان بروز دلیریوم در مطالعات یاد شده و مطالعه حاضر می تواند ناشی از تفاوت در حجم نمونه، نوعبیماران مورد مطالعه، ابزارهای ارزیابی دلیریوم، نوع پذیرش بیمار، تفاوت در میانگین سنی بیماران باشد. همچنین در مقایسه میانگین و انحراف معیارمتغیرهای کمی و کیفی مورد مطالعه برحسب تشخیص دلیریوم با ابزار CAM-ICU تنها بین سن و امتیاز APS و بروز دلیریوم ارتباط معنی داری وجودداشت به طوری که افراد دارای دلیریوم در محدوده سنی بالاتری قرار داشتند و امتیاز APS بیشتری نسبت به افراد فاقد دلیریوم داشتند. اما میانگین وانحراف معیار سایر متغیرهای کمی و کیفی از قبیل تعداد روهای تهویه مکانیکی، روزهای بستری در بیمارستان و ICU؛ بیلی روبین توتال، تعداد گلبول هایسفید خون، جنس و شاخص بیماری های همراه چارلسون معنی دار نشده است.

کلیدواژه ها:

بخش ICU ، دلیریوم ، نوروپسیکولوژیک