بررسی رابطه حمایت پرستاران با تحمل پریشانی در مادران دارای نوزاد یا کودک بستری

بستری شدن در همه سنین به خصوص دوران کودکی تجربه ای تنش زا به حساب می آید. همچنین بستری طولانی مدت نوزاد نارس باعث ایجاد مشکلاتروانی و اقتصادی در خانواده ها می گردد. یکی از استرس های رایج در والدین در زمان بستری شدن کودک، عدم برقراری ارتباط مناسب پرستاران باوالدین بوده است. عدم برقراری ارتباط صحیح و کمبود حمایت، شایعترین دلیل اصلی نارضایتی و شکایت والدین در بخش های نوزادان است پرستارانبیشتر از سایر مراقبین سلامت، در امر مراقبت با بیمار درگیرند، بنابراین نقش محوری در حمایت از بیماران و خانواده های آنها دارند. مادران اغلبواکنش های فیزیولوژیکی بیشتری را تجربه می کنند برخی مطالعات سطوح بالای پریشانی، اضطراب و علائم افسردگی والدین، حتی ماه ها پس از ترخیصکودکان از بخش مراقبت ویژه نشان داده اند. لذا با توجه به اهمیت حمایت و ارتباط پرستاران با مادران کودکان و نوزادان بستری توجه بیشتر به سطحتحمل پریشانی در مادران دارای نوزاد یا کودک و رابطه آن با حمایت پرستاران ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

بستری شدن ، مادر ، تحمل پریشانی ، حمایت پرستاری