بررسی تاثیر شوک الکتریکی زودرس در احیای موفقیت آمیز در محیط پیش بیمارستانی، گزارش چند موردی

زمینه و هدف: ارست قلبی تنفسی به معنای توقف فعالیت الکتریکی و مکانیکی قلب و متعاقبا قطع پرفیوژن به سایر اندام ها است.این حادثههرساله موجب مرگ و میر بسیاری از انسانها میشود. احیای قلبی ریوی به موقع،خصوصا دفیبریلاسیون سریع،یک مداخله ی مهم در جلوگیری از مرگاین افراد است، لذا بر آنیم بصورت گزارش چند موردی به تاثیر شوک الکتریکی زودرس در احیای موفقیت آمیز در محیط پیش بیمارستانی، در شهرهمدان بپردازیم.یافته ها و معرفی بیماران: در این مطالعه که بصورت گزارش چند موردی و تحلیلی است،چهار بیمار با میانگین سنی ۵۰ سال و رنج سنی ۴۰ تا ۶۰ سال، درحالیکه یک نفر خانم و سه نفر آقا بودند،در مورخه های متغیر،اما در طول یکسال مورد بررسی قرار گرفتند.همه ی این افراد کاندید احیای قلبی تنفسیبودند و اندیکاسیون دریافت شوک الکتریکی را داشتند. این بیماران در محیط پیش بیمارستانی در قالب ماموریت های اورژانس ۱۱۵، توسط خود بنده (نویسنده مسئول مقاله) و یک نفر از پرسنل محترم فوریت های پزشکی ،بصورت میدانی و شاهد،تحت احیای قلبی ریوی پیشرفته قرار گرفتند. در تماماین افراد دفیبریلاسیون بصورت زودرس در پنج دقیقه اول احیا انجام شد.محل روی دادن حوادث به شرح ذیل میباشد؛ دو مورد در منزل و دو مورد درمکان های عمومی (پارک و فضای سبز).بحث و نتیجه گیری: به دنبال اجرای کامل فرایند احیا علی الخصوص تخلیه شوک الکتریکی سریع، در همه ی بیماران مذکور ، نتیجه این عملیات،موفقیت آمیز بود و بازگشت خود به خودی پرفیوژن را داشتیم. نبض رادیال برقرار شد،سچوریشن افزایش قابل توجه داشت، ریتم قلبی سینوسی گردید،در نهایت توصیه میشود کادر محترم درمان در فراگیری آموزش علمی و عملی و اجرای به موقع این عملیات،خصوصا شوک الکتریکی به موقع کوشاباشند،چرا که تاثیر مثبت آن بر سفید پوشان حوزه سلامت پوشیده نیست.

کلیدواژه ها:

ارست قلبی تنفسی ، احیای پیشرفته ، دفیبریلاسیون زودرس ، محیط پیش بیمارستانی