اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر شفقت بر ابعاد مقیاس پردازش هیجانی (سرکوب،هیجانات غیر قابل تنظیم،تجربیات هیجانی بیخاصیت،اثرات هیجاناتپردازش نشده،اجتناب) جانبازان (شهر همدان)

هدف:اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر شفقت بر ابعاد مقیاس پردازش هیجانی [«سرکوب»- «هیجانات غیرقابل تنظیم»- «تجربیات هیجانی بی خاصیت»- «اثرات هیجانات پردازش نشده»- «اجتناب»] جانبازان بود. روش ها: پژوهش نیمه آزمایشی و طرح مورد استفاده در این پژوهش طرح پیش آزمون – پس آزمون دو گروهی می باشد.جامعه آماری،جانبازان شهرهمدان در سال (۱۴۰۱) و ۳۰ نفر از جانبازان از روش غیرتصادفی گزینش شدندو سپس به روش تصادفی ۱۵ نفر به عنوان گروه گواه و ۱۵ نفر دیگر بهعنوان گروه آزمایش انتخاب و در نهایت از هر گروه ۱۲ شرکت کننده درمان را با موفقیت به پایان رساندند.گروه آزمایش در ۱۰ جلسه (هر جلسه ۹۰دقیقه) درمان گروهی مبتنی بر شفقت شرکت کردند در حالیکه گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند.از پرسشنامه خودکنترلی،. با استفاده ازتحلیل شدند.نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پس آزمون گروه (ANCOVA) و تک متغیره ((MANCOVA) تحلیل کوواریانس چند متغیرهآزمایش و گواه تفاوت معنی داری وجود دارد و درمان گروهی مبتنی بر شفقت به طور معنی داری موجب بهبود ابعاد مقیاس پردازش هیجانی جانبازانشده است.یافته ها:انجام مداخلات بر اساس این رویکرد می تواند بر ابعاد مقیاس پردازش هیجانی جانبازان موثر باشد.

کلیدواژه ها:

درمان گروهی ، مبتنی بر شفقت ، ابعاد پردازش هیجانی ، و جانبازان