بررسی وضعیت حیوان گزیدگی (بیماری هاری) در شهرستان زاوه(مطالعه موردی ۱۴۰۱-۱۳۹۵)
محل انتشار: اولین کنفرانس بین المللی سلامت، بهداشت و آموزش
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 130
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CHHE01_0233
تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1403
چکیده مقاله:
هاری یک بیماری ویروسی سیستم اعصاب مرکزی است.این بیماری کشنده بین حیوانات (پستانداران خونگرم) وانسان مشترکبوده واغلب بوسیله گزش حیوان آلوده مانند سگ، گربه،خفاش،گاو و....به انسان منتقل می شود. در صورت بروز علائم هاریاین بیماری درمان ناپذیر بوده و سرانجام به مرگ منجر می شود. از این رو این مطالعه با هدف بررسی وضعیت حیوان گزیدگی(بیماری هاری) در شهرستان زاوه (مطالعه موردی ۱۴۰۰-۱۳۹۵) انجام شد. با توجه به آمار بالای حیوان گزیدگی در شهرستان زاوه طی دوره آماری، برآن شدیم تا مطالعه ای به منظور بررسی میزان شیوع موارد حیوان گزیدگی و نوع حیوانگزنده، روند درمان ضد هاری و موارد بروز هاری انجام دهیم. دراین مطالعه ابتدا اطلاعات موارد حیوان گزیدگی بر اساساطلاعات موجود در دفاتر ثبت موارد حیوان گزیدگی شامل جنس، سن، شغل، محل سکونت، درمان انجام شده و تعداد و نوعجراحت از سراسر شهرستان جمع آوری شد. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار- Exell-SPSS تجزیه و تحلیل گردید. دراین مطالعه در سال ۱۳۹۵ (۳۹۱ مورد) ۱۳۹۶ (۴۲۲ مورد) ۱۳۹۷ (۴۳۲ مورد) ۱۳۹۸ (۴۵۶ مورد) ۱۳۹۹ (۳۸۶ مورد) و سال ۱۴۰۰ (۳۵۴ مورد) حیوان گزیدگی گزارش شد. فراوانی موارد حیوان گزیدگی در افراد کمتر و بیشتر از ۲۵ سال به ترتیب ۱۰/۵ و ۸۹.۵ در هزار نفر بود. اکثر موارد گزش در اندام تحتانی ۶۲/۲۵ بود. بیشتر موارد حیوان گزیدگی توسط سگ، گربه، موش، روباه و گرگ بود. همه افراد مبتلا به حیوان گزیدگی سرم ضد هاری و واکسن دریافت کرده بودند. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به دست آمده ، متولیان باید به اقدامات پیشگیری کننده از طریق آموزش به اقشار آسیب پذیر توجه نمایند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسین امانی
کارشناس ارشد آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران
الهام صابر
کارشناس ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران
سیدنرگس نظام
کارشناس علوم آزمایشگاهی ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مهدی احمدی نسب
دانشجوی کارشناس ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
نگار اکبری سومار
کارشناس ارشد آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
سعید رضائیا
کارشناس بهداشت عمومی، دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران