تاثیر ساختار سازمان و بهبود بیماری (نوروتیک ) سازمان با نقش میانجی سرمایه فکری (مطالعه موردی: دانشگاه علوم پزشکی مشهد)

همه جوامع ترکیبی از مجموع سازمانها، دستگاه ها و سیستم های مختلف اداری هستند که به صورت زنجیرواربا یکدیگر ارتباط دارند و به طور مستقیم و غیرمستقیم بر هم اثر می گذارند. محققان باور دارند سازمان به عنوان موجودی زنده و دارای نظام هماهنگ ممکن است دچار نارسایی شود. تمامی سازمانها صرفنظر از اندازهشان با چالش فشارهای ناشی از تحولات اقتصادی ، شرایط پویای بازار و ترجیحات متغیر مشتریان و همچنین نوآوری های نوظهور در حوزه فناوری های دیجیتال روبه رو هستند. بسیاری از سازمانها در واکنش به این تحولات با امید افزایش انعطاف پذیری ، توان ارائه خدمات جدید، خلق ارزش و در نهایت تقویت عملکرد مالی ، دست به اعمال تغییراتی در ساختار خود می زنند. هدف از این پژوهش ، بررسی تاثیر ساختارسازمانی بر بهبود بیماری (نوروتیک ) سازمانی با نقش میانجی سرمایه فکری در دانشگاه علوم پزشکی مشهد است . روش این پژوهش توصیفی - همبستگی می باشد که به صورت میدانی انجام شده است . جامعه آماری این پژوهش مدیران دانشگاه علوم پزشکی مشهد که ۲۲۰ نفر بوده، و برای انتخاب نمونه آماری از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای ساده استفاده شده است . با توجه به نتایج حاصل از فرمول کوکران اندازه ی نمونه ۱۴۰ نفر برآورد شده است . برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شد. بدین منظور برای سنجش ساختارسازمانی ، پرسشنامه استاندارد استیفن رابینز (۱۹۸۷) ، پرسشنامه محقق ساخته بیماری (نوروتیک ) سازمانی و برای سنجش سرمایه فکری از پرسشنامه بونتیس به کار گرفته شد. روایی پرسشنامه ها توسط اساتید و صاحب نظر تایید شد و پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب برای پرسشنامه ساختار ۸۵/۰، بیماری (نوروتیک ) سازمانی ۸۴/۰ و سرمایه فکری ۹۱/۰ بدست آمد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد که ساختارسازمانی متمرکز بیش از سایر ساختارها بر بهبود بیماری (نوروتیک ) سازمانی با در نظر گرفتن نقش میانجی سرمایه فکری در دانشگاه علوم پزشکی مشهد تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

ساختارسازمانی ، بهبود بیماری (نوروتیک ) سازمانی ، سرمایه فکری ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد