شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر برند سازی گردشگری

تئوری و عمل گردشگری، تجارت، جذب، اسکان و سرگرمی گردشگران، و تجارت مرتبط با برگزاریتور، موضوعی است که سازمان جهانی گردشگری آن را با توجه به تمامی تعاریف گردشگری که تاقبل از سال ۱۹۹۴ ارائه شده بودند، در سال ۱۹۹۵ به صورت نهایی تعریف کرد. بر این اساس،گردشگران افرادی هستند که به مکانی غیر از مکان عادی زندگیشان مسافرت کرده و حداقل یکشب و حداکثر یک سال در آنجا اقامت میکنند و هدف اصلی آنها از مسافرت، گذراندن اوقاتفراغت است. این تعریف شامل اهدافی نظیر اشتغال و کسب درآمد نمیشود. بنابراین، افرادی کهدر این تعریف قرار میگیرند، گردشگر نامیده میشوند. گردشگری میتواند داخلی )هنگامی کهگردشگر در داخل کشور خود سفر میکند( یا خارجی باشد. برندسازی مقصد یک مفهوم بازاریابیاست که شامل انتقال احساسات، فرهنگ و تجربیات متمایزی است که گردشگران در حین بازدیداز آن مقصد به دست میآورند. برندسازی هر مقصد گردشگری بر پایه ویژگیهای محیطی ومنحصربه فرد آن استوار است. به عبارت دیگر، کیفیت محیطی مطلوب یکی از ویژگیهای اصلیاست که موجب ذهنیت مثبت گردشگران نسبت به مکانهای گردشگری میشود و در نهایت منجربه توسعه و رونق گردشگری در منطقه میشود. بر اساس این نمودارها و تصویرها، گفتارها، رفتارهاو شبکههای ارتباطی، تصویری در ذهن گردشگران به وجود میآید که از طریق اهداف، ارتباطات،هنجارها و فرهنگ کلی ذینفعان شکل میگیرد.