نگاهی به چشم انداز و جایگاه جغرافیای سیاسی در شکل گیری راه های ارتباطی کشور

حمل و نقل و شبکه های ارتباطی زیربنای تمدن و توسعه یک کشور محسوب می شود و مولفه های جغرافیایی عامل بسیار مهم در فرایند احداث و توسعه شبکه های ارتباطی محسوب می شوند. احداث و توسعه شبکه های ارتباطی می تواند یک فضای سیاسی را از حالت انزوا خارج و به یک منطقه مهم سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی تبدیل نماید.راههای ارتباطی از دیرباز مورد توجه نظامیان و حاکمان برای اعمال نفوذ و قدرت قرار داشته است و هم اکنون نیز توسعه شبکه های ارتباطی به منظور ارتقاء و تقویت نظارت حاکمیت بر مناطق تحت سلطه و سرزمینی مورد بهره برداری قرار می گیرد و در احداث راهها همواره دیدگاه سیاسی نیز مد نظر است .این پژوهش با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی به بررسی چشم انداز و جایگاه جغرافیای سیاسی در شکل گیری راه های ارتباطی کشور پرداخته است ،نتایج به دست آمده نشان می دهد،شبکه راههای ارتباطی اصلی ترین زیرساخت توسعه اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی جوامع بشری است و هر روز بر اهمیت و جایگاه آن افزوده شده و کاربدهای جدیدی برای آن تعریف می گردد، اما عدم توجه بر ساختار جغرافیای طبیعی و انسانی شبکه ارتباطی تاثیرات طبیعی و انسانی و سیاسی پیش بینی نشده و نامطلوبی را به همراه خواهد داشت . با توسعه روزافزون شبکه های ارتباطی و وابستگی غیرقابل اجتناب بشر به این شبکه ارتباطی توجه به شرایط و مولفه های جغرافیایی در ایجاد، توسعه و بهسازی شبکه های ارتباطی به منظور افزایش کارایی و ارتقاء به ایمنی شبکه های ارتباطی موجود و در حال احداث لازم و ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

چشم انداز ، جایگاه ، جغرافیای سیاسی ، راه های ارتباطی