بررسی نقش میانجی فرهنگ سازمانی در رابطه بین توانمندسازی مدیران با اثربخشی معلمان دارای معلولیت (مورد مطالعه : استان سیستان و بلوچستان)

معلمان مدارس استثنایی کسانی هستند که مغزها را شست وشو می دهند و تمام افکار منفی و ناتوان را می شویند. از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی فرهنگ سازمانی در رابطه بین توانمندسازی مدیران با اثربخشی معلمان دارای معلولیت (مورد مطالعه : استان سیستان و بلوچستان)می باشد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از حیث روش جزء مطالعات توصیفی - پیمایشی است . جمع آوری اطلاعات در این پژوهش با استفاده از سه پرسشنامه استاندارد توانمندسازی مدیران شورت و راینهارت(۲۰۱۴)، فرهنگ سازمانی دنیسون(۲۰۱۲) و اثربخشی معلمان پارسونز(۲۰۱۲) صورت گرفت که پایایی آنها به ترتیب ۷۸۱/۰، ۷۹۹/۰ و ۸۲۰/۰ و روایی آنها از نوع روایی محتوا می باشد. جامعه آماری این تحقیق کلیه مدیران و معلمان دارای معلولیت مدارس استان سیستان و بلوچستان به تعداد ۳۰ نفر می باشد که با توجه به کم بودن تعداد جامعه آماری همه افراد به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت تحلیل دادهها از نرم افزار PLS استفاده شد. تجزیه و تحلیل فرضیه ها با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری نشان داد که در حضور فرهنگ سازمانی ، بنای استاندارد برای رابطه بین توانمندسازی مدیران بر اثربخشی معلمان از ۶۰۸/۰ به ۵۵۰/۰ کاهش یافته یعنی بیش از ۳۰ درصد بنای استاندارد کاهش یافته است ولی همچنان معنادار باقی مانده است . بنابراین ، نقش متغیر فرهنگ سازمانی ، میانجی گری جزئی است و فرضیه اصلی مورد تایید قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی مدیران ، اثربخشی معلمان ، فرهنگ سازمانی .