بررسی و ارزیابی الگوریتم های مسیریابی مبتنی بر خوشه بندی در شبکه های بین خودرویی

شبکه های بین خودرویی یک نوع خاصی از شبکه های متحرک هستند که با هدف ایجاد ایمنی بین خودروها و کاربردهای رفاهی برای مسافران و رانندگان ایجادشدهاند. این شبکه ها ساختار خاصی نداشته و در آن گرههای تشکیل دهنده شبکه ، خودروهای در حال حرکت هستند که سرعت بالا و حرکت مداوم خودروها خصوصیات منحصربه فرد ی را در این شبکه ها ایجاد کرده است . مسیریابی در شبکه های بین خودرویی با چالش هایی نظیر نداشتن زیرساخت ، توپولوژی متغیر و مقیاسپذیری شبکه به منظور پوشش یک منطقه وسیع مواجه است . یک راهکار مناسب برای حل این مشکلات، بهینه ساختن فرآیند همکاری بین گرهها برای ارسال اطلاعات به ایستگاه مرکزی است که این کار نیاز به یک الگوریتم مسیریابی مناسب دارد و یکی از روشهای مناسب برای طراحی چنین الگوریتمی استفاده از خوشه بندی است . بررسی الگوریتم های مختلف مسیریابی مبتنی بر خوشه بندی نشان داد که برای خوشه بندی و مسیریابی در این شبکه ها می توان از روش های فرا ابتکاری استفاده نمود. این روش ها به دلیل توانایی بالاتر برای یافتن جواب بهینه سراسری ، سرعت همگرایی مناسب و دارا بودن پارامترهای تنظیم ، گزینه مناسبی برای حل مسئله مسیریابی مبتنی بر خوشه بندی در شبکه های بین خودرویی است .

کلیدواژه ها:

شبکه های بین خودرویی ، مسیریابی ، خوشه بندی .