استفاده از مدل سازی عامل محور در بررسی و رتبه بندی عوامل موثر بر زمان تردد در مسیرهای شهری (مطالعه موردی بلوار بعثت مشهد)

رشد روز افزون خودروها و افزایش جمعیت باعث شده است تا بهبود وضعیت ترافیک شهری یکی از معضلات مدیران باشد. تعریض خیابان ها، ساخت پل هوایی عابر پیاده، هوشمند سازی چراغ راهنمایی تدابیری است که میتوان راه حلی برای این معضل در نظر گرفت. در این رساله با استفاده از مدل سازی عامل محور یک شبکه کوچک شهری شامل چند خیابان و انواع وسایط نقلیه نظیر سبک، نیمه سنگین ، سنگین و موتور سیکلت با خصوصیات رفتاری متفاوت از هم در نظر گرفته شده است. برای این سیستم یک عامل ارزیاب در نظر گرفته شده است که میانگین سفر آن ها در حالت های مختلف بررسی میشود تا تاثیر هر کدام بر افزایش زمان سفر مشخص شود.بیشترین تاثیر بر ترافیک را عدم رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی و سپس عدم توجه عابرین پیاده به عبور و مرور خودروها و رد شدن عابر در زمان دلخواه از عرض خیابان و در اخر هم ازدحام ترافیکی و پارک دوبل در قسمتی کوچکی از مدل را دارند. تدابیری شامل سختگیری بیشتر در آموزش و صدور گواهینامه رانندگی برای هر فرد، تبلیغات و فرهنگ سازی در مورد اینکه نفع عمومی به نفع شخصی ترجیح داده شود.

کلیدواژه ها:

ترافیک شهری ، زمان سفر ، مدل سازی عامل محور