بررسی چگونگی نقض اساسی قراردادها با تاکید بر حقوق ایران و مقایسه با مقررات بین المللی

مطالعه نقض اساسی قراردادبا تاکید برحقوق ایران ومقررات بین المللی می باشد. با توجه به اینکه در حال حاضر کنوانسیون بیع بین المللی ۱۹۸۰ وین به عنوان مهمترین سند موجود در خصوص بیع بین المللی کالا تلقی می شود، لذا محور و مرکز ثقل این موضوع را تشکیل می دهد. در عین حال با توجه به برخی ابهامات موجود در این قانون و به منظور توضیح و ارائه راه حل روشن به مقررات یونیدرویت در اصول قراردادهای تجاری بین المللی و همچنین اصول اروپایی حقوق قرارداد استناد خواهیم کرد. همچنین در این راستا به بیان و توضیح برخی از آراء صادره از دادگاه های کشورهای مختلف و دیوان داوری می پردازیم. علاوه بر این در اکثر موضوعات بررسی تطبیقی مورد نظر بوده و قواعد کنوانسیون با حقوق فرانسه انگلیس، ایالات متحده آمریکا و بویژه حقوق ایران مقایسه شده و وجوه اشتراک و اختلاف آنها مشخص و نقاط قوت ضعف آنها نمایانده شده است. نقض تعهدات مندرج در قراردادهای بیع بین المللی متضمن ضمانت اجراهای متعددی برای زیاندیده بوده که غالب آنها ضمن حفظ و بقاء قرارداد، خسارات زیاندیده را جبران می نمایند از قبیل اجراء عین تعهد، تسلیم کالای بدل، درخواست تعمیر و ... برعکس ضمانت اجراء فسخ موجب توقف کامل اجرای قرارداد و انحلال آن می شود آنچه نقش عمده در تحقق نهاد مزبور دارد آثار و عواقب ناشی از نقض است. نقض قرارداد در صورتی اساسی تلقی می شود.

کلیدواژه ها:

قرارداد ، نقش