مبانی برنامه ریزی درسی

مقاله حاضر، براساس پژوهشی با عنوان بررسی برنامه ریزی درسی تهیه شده است. در جوامع بدوی، مجموعه میراث فرهنگی بسیار اندک بوده و سطح دانش و مهارت ها آن چنان وسیع نبود، در نتیجه نیازی به نظام آموزشی منسجم با سبک برنامه خاص احساس نمی شد. آموزش، بیشتر از طریق خانواده ها انجام می شد و جنبه غیر رسمی داشت. با گذشت زمان در کشورهای مختلف، نظام های آموزشی رسمی با ساختار بسیار منظم و برنامه ریزی شده، شکل گرفت. در ایران با وجود تاریخ و تمدن کهن، سیستم آموزشی در طول تاریخ دچار تحول گردیده و تحولات بسیار وسیعی در مقاطع مختلف رخ داده است. اهمیت برنامه ریزی درسی در بهبود کیفیت آموزش بسیار حائز اهمیت است. برنامه ریزی درسی منجر به کاهش اتلاف زمان، مطالعه هدفمند، کشف نقاط ضعف و قوت در مطالعه و دروس، افزایش تمرکز و کاهش استرس و اضطراب می شود. این عمل باعث افزایش صبر، قدرت تصمیم گیری، و انسان منظم تر شدن می شود. همچنین، برنامه ریزی درسی به دانش آموزان کمک می کند تا اهداف بلندمدت و کوتاه مدت خود را مشخص کرده و پیشرفت خود را در طول زمان ارزیابی کنند. از این رو، برنامه ریزی درسی نقش بسیار مهمی در بهبود کیفیت آموزش و یادگیری دارد. این مقاله به بررسی نقش و اهمیت برنامه ریزی درسی در بهبود کیفیت تدریس و آموزش می پردازد. این پژوهش با روش کتابخانه ای و به شیوه ی توصیفی-تحلیلی نگاشته شده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی ، یادگیری ، آموزش