بررسی رویکردهای درمانی برای بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی

اسکیزوفرنی یا روان گسیختگی یک بیماری مرتبط با سلامت روان است که در آن مرز میان خیال و واقعیت مخدوش می شود. معمولا علائم این اختلال در اواخر بلوغ یا اوایل بزرگسالی ظاهر می شود. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به دلیل ابتلا به ترکیبی از توهم، خیال، تفکر و رفتار بسیار آشفته، در فکر کردن و نشان دادن عواطف ضعیف هستند. نقش این اختلال بر گفتار، تفکر، احساسات و سایر زمینه های زندگی می تواند بر تعاملات اجتماعی و فعالیت های روزمره فرد تاثیر بگذارد و باعث به وجود آمدن دیگر مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب و حتی اختلالات مصرف مواد اعتیادآور در فرد گردد. با توجه به پیامدهای نامطلوب این اختلال ما در این مقاله با استفاده از روش تجزیه و تحلیل کتابخانه ای- مروری به بررسی رویکردهای درمانی برای بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی پرداختیم. نتایج حاصل از بررسی یافته های مقالات، پایان نامه ها و پایگاه های الکترونیکی معتبر در این حوزه حاکی از این بود که با تشخیص به موقع این بیماری با تحلیل امواج مغزی این افراد که متفاوت از افراد سالم است و بهره گیری از رویکردهای روان درمانی از جمله افزایش مهارت های اجتماعی این افراد، یوگا، هنردرمانی، توانبخشی شناختی، بهبودد عملکرد خانواده ها، آموزش مهارت های اجتماعی و غیره می توان از پیامدهای نامطلوب آن جلوگیری به عمل آورد و به نسبت کیفیت زندگی افراد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی را تقویت بخشید.

کلیدواژه ها:

اسکیزوفرنی ، بزرگسالان ، اختلال روانی