نقش سلول درمانی در درمان دیابت

دیابت، یکی از بیماری های شایع در دنیا است و نوعی بیماری مزمن است که در آن بدن نمی تواند از گلوکز استفاده و یا آن را ذخیره کند. این نقص، باعث ایجاد قند اضافی در جریان خون می شود. دیابت کنترل نشده می تواند منجر به عواقب جدی شود و به طیف وسیعی از اندام ها و بافت های بدن، از جمله قلب، کلیه ها، چشم ها و اعصاب آسیب برساند. وظیفه هورمون انسولین، کمک کردن به قند موجود در خون، برای ورود به سلول است. به کمک انسولین، سلول ها می توانند قند را جذب کرده و آن را تبدیل به انرژی کنند. این هورمون در سلول های بتای پانکراس (لوزالمعده) ساخته و ترشح می شوند. سلول های بتا نوعی از سلول ها هستند که در لوزالمعده قرار دارند. این سلول ها در مناطقی به نام جزایر لانگرهانس حضور دارند و بین ۶۵ تا۸۰ درصد این ناحیه را تشکیل می دهند.راه حل سنتی کنترل این بیماری، تزریق انسولین به بیمار تا آخر عمر او است. با توجه به پیشرفت های اخیر در حوز ه ی پزشکی، به دنبال راهکارهایی برای درمان این بیماری هستیم. یکی از روش های نوین، استفاده از سلول درمانی است.در سلول درمانی یا درمان سلولی، سلول های زنده به بیمار تزریق می شوند تا بافت های آسیب دیده را ترمیم یا جایگزین کنند. سلول های مورد استفاده در این روش معمولا سلول های بنیادی هستند که قابلیت تبدیل شدن به انواع مختلف سلول های بدن را دارند. سلول های بنیادی می توانند از منابع مختلفی مانند خون بندناف، مغز استخوان، پوست و چربی به دست آیند. سلول درمانی می تواند در درمان بسیاری از بیماری ها و اختلالات مثل سرطان، دیابت، پارکینسون، آلزایمر، صدمات نخاعی، بیماری های قلبی و عروقی و غیره کمک کند.

کلیدواژه ها:

دیابت نوع۱ ، دیابت نوع۲ ، سلول درمانی ، سلول های بنیادی