بررسی تاثیر یادگیری اجتماعی با تقویت خودپنداره ی دانش آموزان ابتدایی چابهار

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر یادگیری اجتماعی با تقویت خودپنداره ی دانش آموزان ابتدایی چابهار است که به صورت توصیفی -همبستگی با بهره مندی از پرسشنامه سه سوالی با ضریب آلفای کرونباخ ۷۸۵/ و جامعه ی آماری کل دانش آموزان و انتخاب ۶۷۵ دانش آموز به عنوان نمونه آماری در اردیبهشت ۱۴۰۳ انجام شد، مفهوم خودپنداره با مفهوم عزت نفس و احساس خشنودی از زندگی ارتباطنزدیک دارد.هر فردبه خصوصهر نوجوان یک عقیدهمخصوصو تصورذهنی ازوضع خودداردوبه طریقی درذهن خودآنرامنعکس می سازد. این تصورذهنی بر اثر تجاربشخصی وتاثیر دنیای خارجدراو به وجودمی آید وکودکونوجوان یک نظر ثابت وپایدارازمحیط و ازشخص خودو از ارتباطخودبامحیط بدست می آورد یادگیری اجتماعی یک نظریه یادگیری و رفتار اجتماعی است که پیشنهاد می کند که رفتارهای جدید را می توان از طریق مشاهده و تقلید از دیگران به دست آورد. این نظریه بیان می کند یادگیری یک فرایند شناختی است که در یک زمینه اجتماعی شکل می گیرد و می تواند از طریق مشاهده یا آموزش مستقیم باشد براساس استنباط های انجام شده یادگیری اجتماعی با خودپنداره ی مثبت ، اجتماعی و تحصیلی دارای رابطه مثبت ومعنی داری است . پیشنهاد می شود در پژوهش های آتی پیرامون ابعاد خودپنداره مقالاتی نوشته شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری اجتماعی ، خودپنداره مثبت ، دانش آموزان ابتدایی