پیش بینی اختلال اضطرابی کودکان بر اساس سبک های دلبستگی و فرزندپروری والدین

بهبود عملکرد اعضای خانواده و افزایش تعاملات مثبت والدین و کودک، می تواند در پیشگیری یا رشد اختلال اضطرابی در کودکان مفید باشد. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اختلال اضطرابی کودکان بر اساس سبک های دلبستگی و فرزندپروری والدین انجام شد. پژوهش حاضر از هدف کاربردی و لحاظ روش جز تحقیقات توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر شیراز بود. افراد نمونه شامل ۱۵۰ نفر دانش آموز دبستان بود که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. در سطح میدانی با پرسشنامه های اضطراب کودکان بیماهر (۱۹۹۹) ، پرسشنامه شیوه های فرزندپروری بامریند و پرسش نامه سبک های دلبستگی هازن (۱۹۸۷) اقدام به جمع آوری کم ی متغیرها شد. جهت بررسی فرضیه ها از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد سبک های فرزندپروری در کل ۲۱ درصد از واریانس نمرات اضطراب کودکان را تبیین می کند. همچنین بعد اقتدار منطقی به صورت منفی و معنادار (۰۰۱/ ۰p=، ۳۱۷/۰(β=- و بعد استبدادی به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی اضطراب کودکان می باشد (۰۰۱/ ۰p=، ۲۹۸/۰(β= و بعد سهل گیر نیز به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی اضطراب کودکان می باشد (۰۰۵/۰p=، ۲۳۱/۰.(β= همچنین نتایج نشان داد سبک های دلبستگی در کل ۲۹ درصد از واریانس نمرات اضطراب کودکان را تبیین می کند. بعد اجتنابی به صورت مثبت و معناداری (۰۰۵/۰p=، ۲۸۳/۰(β= و بعد دلبستگی ایمن به صورت منفی و معناداری قادر به پیش بینی اضطراب کودکان می باشد (۰۰۱/۰p=، ۳۳۲/۰(β=- و بعد دوسوگرا قادر به پیش بینی اضطراب کودکان نمی باشد (۰۸۳/۰p=، ۱۶۵/۰.(β=

کلیدواژه ها:

اختلال اضطرابی ، سبک های دلبستگی ، فرزندپروری