تربیت تمام ساحتی و محیط های یادگیری

حقیقت این است که آموزش و یادگیری فقط در مدرسه روی نمی دهد. بلکه دانش آموزان، از تعامل با محیط اطراف خود می آموزند. با قبول دیدگاه اکثر اندیشمندان، تعلیم و تربیت امری اجتماعی است و بسیاری از استعدادهای انسان و فضایل اخلاقی جز در متن جامعه وروابط متقابل اجتماعی شکوفا نمی شود. از این رو ارتقاء یادگیری و توسعه محیط یادگیری به تعامل مدرسه و جامعه وابسته می باشد. مهم ترین ماموریت آموزش و پرورش، تربیت تمام ساحتی است که در »سند تحول بنیادین « در شش ساحت تنظیم شده است و رشد متوازن و متعادل زمانی نتیجه بخش است که به همه ساحت های آن توجه شود. زمینه سازی برای رشد و ارتقای ساحت های تربیتی دانش آموزان و رسیدن به مراتب های بالاتر از »حیات طیبه « همواره از دغدغه های اساسی نظام تعلیم و تربیت کشور بوده است . هر نوع تلاش آگاهانه برای تربیت نسل امروز به منظور کسب تجربه زندگی ارزشمند در مسیر کمال، از ضروریات اجرای فعالیت های تربیتی است . چند سالی است که »سند تحول بنیادین «، نقشه راهی برای آموزش و پرورش شده است که توسط صاحب نظران با مشارکت متخصصان عرصه تعلیم و تربیت تدوین و تصویب شده است و هدف این سند، ما را ناگزیر به شناسایی اولویت ها می کند و این که از چه نقطه ای باید شروع کنیم و پیشران ما برای تحول کجاست . ویگوتسکی ، یکی از معروفترین نظریه پردازان رشد شناختی ، معتقد است : »کنش متقابل میان یادگیرنده و محیط اجتماعی او بسیار مهم است .«او بر این باور بود که رشد ذهنی کودکان، عموما به مردمی وابسته است که در دنیای اطراف آنها زندگی می کنند، و افراد بسیاری اندیشه ها، نگرشها و ارزشهای خود را در تعامل و رابطه متقابل با دیگران ارتقا می دهند. در واقع ، میزان یادگیری و آموزش یافتن فرد به محیط اطراف او وابسته است . بنابراین ، محیط در فرایند یاددهی - یادگیری وتوجه به انواع گوناگون محیط یادگیری در طراحی آموزشی اهمیت دارد. پژوهش حاضر به روش توصیفی - تحلیلی بر آن است تا به بررسی تربیت تمام ساحتی و محیط های یادگیری بپردازد.

کلیدواژه ها:

تربیت تمام ساحتی ، محیط ، یادگیری