نقش انگیزش تحصیلی و گرایش به آفرینندگی در عملکرد تحصیلی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش انگیزش تحصیلی و گرایش به آفرینندگی در عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم بود. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهرستان بافق می باشد. روش نمونه گیری به صورت در دسترس انتخاب و حجم نمونه مورد مطالعه ۳۰۰ نفر بود که از طریق جدول مورگان از جامعه آماری ۱۳۵۰ نفره انتخاب شدند. ابزار سنجش در این پژوهش ، سه پرسشنامه ؛ انگیزش تحصیلی والراند و همکاران (۱۹۹۲)، گرایش به آفرینندگی تورنس (۱۹۹۶) و عملکرد تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۰)بوده است که روایی و پایایی ابزار سنجش مورد تایید قرار گرفت . به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در زمینه آمار توصیفی از روشهای آماری میانگین و انحراف معیار و در زمینه آمار استنباطی از روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است . نتا یج نشان دهنده آن است که متغیر انگیزش تحصیلی می تواند ابعاد عملکرد تحصیلی پیش بینی نماید و ضریب همبستگی محاسبه شده بر اساس این متغیرها در خودکارآمدی (۴۷/۰)، تاثیرات هیجانی (۶۹/۰)، برنامه ریزی (۴۶/۰)، فقدان کنترل پیامد (۴۱/۰) و انگیزش (۴۷/۰) است ، یعنی متغیر انگیزش تحصیلی می تواند ۴۷ درصد واریانس خود کارآمدی ،۶۹ درصد واریانس تاثیرات هیجانی ، ۴۶درصد واریانس برنامه ریزی ، ۴۱ درصد واریانس فقدان کنترل پیامد و ۴۷ درصد واریانس انگیزش تحصیلی را پیش بینی کند. همچنین متغیر گرایش به آفرینندگی می تواند عملکرد تحصیلی را پیش بینی نماید و ضریب همبستگی محاسبه شد ه بر اساس این متغیرها در سیالی (۳۳/۰)، انعطاف(۳۸/۰)، ابتکار(۳۸/۰) و توجه به جزئیات (۳۶/۰) است ، یعن ی متغیر گرایش به آفرینندگی می تواند ۳۳ درصد واریانس سیالی ، ۳۸ درصد واریانس انعطاف، ۳۶ درصد توجه به جزئیات را پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

انگیزش تحصیلی ، گرایش به آفرینندگی ، عملکرد تحصیلی .