بررسی نقش مشارکت معلمان در ارتقای کمی و کیفی برنامه ریزی درسی کشور

یکی از مهم ترین سیاست هایی که سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی بر اساس راهکارهای ۵-۵، ۶-۸، ۶-۱۱، ۲- ۱۳ سند تحولبنیادین و ردیف های ۵-۲-۴، ۱۲، ۲-۲-۱۳، ۲-۱۴، ۷-۱۵، سند برنامه درسی ملی دنبال می کند، مشارکت استانها، مناطق ، مدارس و معلمان در فرایند برنامه ریزی درسی و تربیتی است . به طور کلی ، به نظر می رسد مشارکت معلمان در برنامه ریزی درسی کاری بسیار پیچیده است ، زیرا مسائل سیاسی ، مالی ، قانونی و روشهای اجرایی را در برمی گیرد و لازم است در بستر و زمینه ای فرهنگی فهمیده شود؛ اما در عین حال، اهمیت به توسعه نقش و مشارکت معلمان در نظامهای برنامه ریزی درسی ، به ارتقای کیفیت تولید و اجرای برنامه های درسی می انجامد.متخصصان برنامه ریزی درسی سه نوع برنامه ریزی درسی متمرکز، غیرمتمرکز و نیمه متمرکز را مطرح کردهاند که مشارکت معلمان در هریک از آنها متفاوت است . در نظامهای متمرکز، قدرت مرکزی با همکاری متخصصان دانشگاهی و خبرگان آشنا به محیط و شرایط ، اهداف، محتوا، روشهای تدریس و شرح فعالیت های کلاسی را برای کل کشور تعیین می کند و ارزشیابی برای سنجش میزان دستیابی به حداقل صلاحیت هاست و نمره، ملاک پیشرفت است . بنابراین ، معلم مجری برنامه است و مشارکتی در تعیین اهداف و محتوا ندارد.در نظام آموزشی متمرکز، معلمان با آگاهی از شرایط اجرای برنامه های درسی از قبیل شرایط و امکانات محلی و کلاس درس خود، استعدادها، علاقه ها و نیازهای دانش آموزان و دیگر عوامل مرتبط ، برنامه های درسی و مواد آموزشی شان را تهیه و تدوین می کنند. در نظام آموزشی نیمه متمرکز، هدفها و سیاست های کلان، به عنوان برنامه واحد، در مقیاس کشوری تعیین می شوند و مسئولان منطقه ای و محلی در اتخاذ روشهای متناسب با شرایط و مقتضیات زمان و مکان آزادی عمل دارند. به هر حال، واضح است که نقش و مشارکت معلمان در نظامهای برنامه ریزی درسی گوناگون و متنوع است . در این پژوهش به بررسی نقش مشارکت معلمان درارتقای کمی و کیفی برنامه ریزی درسی کشور پرداخته می شود

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی ، نظام آموزشی ، معلم ، مشارکت ، آموزش و پرورش