تفسیر عرفانی سوره قدر

ما به طور کلی دو گونه تفسیر قرآن داریم یکی تفسیر ظاهری و عادی و یکی هم تفسیر عرفانی باطنی و ملکوتی از قرآن است. طبق ادله ای که در علوم قرآنی وجود دارد تفسیر عرفانی و باطنی یا به قول بعضی ها تفسیر اشاری یا تفسیر تاویلی روح قرآن است. یعنی اگر تفسیر باطنی و ملکوتی نباشد، قرآن تاریخ مند می شود. محدود به تاریخ معینی میشود و پس از انقضای آن تاریخ دیگر قرآن برای هدایت انسانها سودمند نیست ولی با داشتن این معانی باطنی هر دم قرآن تازه است. برای هر روز میتوان از قرآن معنای جدید استخراج کرد. مثلا خدای متعال در سوره مبارکه عبس فرمود: فلینظر الانسان الی طعامه انسان به غذای خودش توجه بکند. معنای ظاهری و عادی آیه این است که همین غذایی که میخورد نگاه کند ببیند حلال است. حرام است. بعد فرمود: «و انا طیبنا الماء صنا ما آب را از آسمان می ریزیم، یعنی باران و شققنا الارض شفاه و زمین را میشکافیم، نباتات از آن در می آید. فانبتنا فیها حبا حبوبات در این زمین می رویانیم و عنبا و قضا» ، انگور و قضب می رویانیم یعنی آن نوع گیاهانی که وقتی از آن برداشت میکنیم دانه اش هست سال آینده دوباره این بارور می شود و زیتونا و نخلا از این زمین زیتون و نخل در آوردیم و حدائق غلبا و باغهای پر درخت غلب یعنی فراوان، پر و فاکهه و آبا از همین زمین فاکهه میوه ها رویاندیم و آبا» علف روباندیم مناعا لکم ولانعامکم ۱۱ غذایی باشد برای شما و برای چهارپایان تان طبیعی است که یعنی آن فاکهه و میوه ها برای شما باشد و آن «اتا» یعنی علف هم برای چهارپایان شما باشد.. امام صادق علیه السلام فرمودند در آیه اول که سرگروه این شبکه و منظومه آیه ای است مراد از طعام فلینظر الانسان الی طعامه» علم است. انسان به علمش نگاه کند. با توجه به نکته ای که امام صادق علیه السلام فرمودند می فهمیم که آن انسانی که در این آیه آمده، دو بعدی است. فلینظر الانسان این انسان دو بعدی است. بعد جسمانی و بعد روحانی ما بعد جسمانی انسان را در ظاهر آیه دنبال میکنیم و بعد روحانی را در بخش ملکوت و باطنی آیه دنبال می کنیم در بخش ظاهری و جسمانی انسان مراد از طعام همین طعام است و اگر از مراد از انسان آن بعد روحانیش باشد. مراد از طعام علم است. چون روح انسان که این غذاها را نمی خورد جانور قریه شود از راه نوش آدمی فربه شود ازراه گوش

کلیدواژه ها:

قرآن ، عرفان ، عرفانی ، سوره قدر ، تفسیر