بررسی نقش و جایگاه خانواده در پرورش ابعاد اجتماعی دانش آموزان

نهاد آموزش و پرورش، مهم ترین و موثرترین نظام پرورش و رشد شخصیت دانش آموزان است . ضرورت توجه به رشد شخصیت کودکان و نوجوانان و اهمیت پرورش تن و روان آنان موجب شده است که این مساله مهم به عنوان یکی از کارکردهای اساسی نظام آموزش و پرورش به حساب آید، و در صورتی اهداف عالی تعلیم و تربیت تحقق می یابد که هماهنگی با دیگر نهادهای اجتماعی از جمله خانواده به وجود آید. خانواده، نخستین نهاد اجتماعی است که فرد در آن پا به عرصه زندگی می گذارد و اولین پایه های تربیت و تعلیم در آن گذارده می شود. در همه ی فرهنگ ها، خانواده عامل اصلی اجتماعی شدن کودک در دوران طفولیت است . در جوامع امروزی ، اجتماعی شدن پیش از همه در یک زمینه ی کوچک خانوادگی رخ می دهد ، خانوادهمعمولا یکی از عوامل عمده ی اجتماعی شدن از دوران کودکی تا نوجوانی و پس از آن است ، که به صورت یک سلسله مراحل پی درپی رشد وتکامل ، نسلها را به یکدیگر مربوط می سازد. بسیاری از مربیان تعلیم و تربیت ، روانشناسان، جامعه شناسان و… منشاء بسیاری از مشکلات رفتاری اجتماعی دانش آموزان را ناشی از رفتارهای موجود در خانه می دانند . مهارت اجتماعی ، مجموعه رفتارهای آموخته شده ای است که فرد را قادر می سازد با دیگران رابطه ی اثربخش داشته واز واکنش های نا معقول اجتماعی خودداری کند. همکاری ، مشارکت بادیگران ،کمک کردن ، آغاز گر رابطه بودن ، تقاضای کمک کردن ، تعرف وتمجید از دیگران وقدر دانی کردن، مثال هایی از این نوع رفتار است . یادگیری رفتارهای فوق و ایجاد رابطه ی اثر بخش با دیگران یکی از مهمترین دستاوردهای دوران کودکان و نوجوانان است . در این پژوهش به بررسی نقش و جایگاه خانواده در پرورش ابعاد اجتماعی دانش آموزان پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

خانواده ، تربیت ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموزان.