تاثیرگذاری روش های خلاقیت در آموزش

ظرفیت خلاقیت و یادگیری در انسان نامحدود است . انسان در طول حیات خود همواره در حال یادگیری است و رشد همه جانبه او براساس یادگیری تحقق می یابد. یکی از پیچیده ترین جلوه های یادگیری انسان در قرن بیست و یکم ، یادگیری خلاقیت و آفرینندگی است .در میان موجودات، آن چه انسان را از دیگران متمایز ساخته و او را اشرف مخلوقات کرده است ، داشتن قوه ی ابتکار و درک کلیات است . زندگی انسان در طول تاریخ هرگز از تفکر و اندیشه خالی نبوده است . اما چیزی که مهم است و ابعاد موثر این تفکر را وسعت می بخشد پویایی اندیشه است . انسانی که پیوسته تفکر می کند و ذهن خود را از محبوس شدن در چارچوب قواعد ثابت رها می کند و هر بار امور را به نحوی نوبه هم مرتبط می سازد، می تواند ایده ی جدید ارایه کند و در این جاست که خلاقیت ظهور و بروز پیدا می کند.یکی از پیچیده ترین جلوه های یادگیری انسان در قرن بیست و یکم ، یادگیری خلاقیت و آفرینندگی است .رایج ترین تعریفی که محققین از خلاقیت داشته اند عبارت است از: ایجاد طرحی جدید با ارزش و متناسب . خانواده به عنوان بنیادی ترین عنصر در شکل گیری خلاقیت تلقی می شود. اگر خانواده، فرصت های لازم را برای سوال کردن ، تجربه کردن و کنجکاوی کودکان فراهم کند، زمینه لازم برای رشد و تقویت خلاقیت ایجاد می شود. معلم مهم ترین نقش را در آموزشگاه و نظام آموزشی ایفا می کند. فراهم آوردن زمینه ها و شرایطی که به تقویت تفکر خلاق درمدارس منجر شود دامنه وسیعی دارد که از تغییردر نگرشهاتا روشهای تدریس امتداد می یابد.در تحقیقی که ارتباط متقابل بین معلم وخود کارآمدی معلمها مورد ارزیابی قرار گرفته است ، نشان داده شد نوع نگرش معلم به درس تعیین کننده سطح موفقیت آنان در تدریس آن درس می باشد. علاقه مندی و عدم علاقه مندی آنان به درس تاثیر مستقیم درنحوه آموزش آنان دارد و باعث ایجاد رفتارهای خود مدارانه یا شرکت دادن دانش آموزان درامرتدریس ،تحقیق و آزمایش است و نتیجه آن رشد یا کاهش خلاقیت در کودکان می باشد.ما در این پژوهش به بررسی مروری تاثیرگذاری روش های خلاقیت در آموزش پرداخته ایم