بررسی اثر افزایش ضریب نفوذ منابع تولید پراکنده سنکرون بر روی پایداری گذرای سیستم های قدرت

امروزه ب هدلیل پیشرف تهای تکنولوژیکی، ایجاد رقابت در صنعت برق و تشویق سرمای هگذاران بخش خصوصی جهت فعالیت، استقبال خوبی جهت توسعه منابع تولید پراکنده صورت گرفته است. حضور منابع تولید پراکنده به عنوان یک عنصر فعال و تزریق کننده توان حقیقی دربخشی از شبکه که تا پیش از این به صورت مرده و غیر فعال بوده در کنار مزایای فراوان می تواند چالش های فنی زیادی را نیز در پی داشته باشد.افزایش ظرفیت نفوذ این مولدها در شبک ههای توزیع حتی در شرایط برآوردن معیارهای فنی شبکه توزیع محلی م یتواند ب هصورت تجمعی و مجموع با نواحی هم جوار موجب ایجاد اختلال در شبکه های بالادست و انتقال گردد. در این شرایط، یکی از نگرانی های برنام هریزان و بهره برداران در زمینه تدوین قوانین و دستورالعمل هایی جهت تعیین حداکثر ظرفیت نفوذ این مولدها در شبکه بدون ایجاد اختلال در امنیت شبکه انتقالمی باشد. در این مقاله، با استفاده از معیار حفظ پایداری گذرای شبکه انتقال و بر اساس شاخ صهای مبتنی بر زاویه و سرعت ژنراتورها و شاخص های مبتنی بر توابع انرژی گذرای لیاپانوف (تابع انرژی گذرای پتانسیل و جنبشی)، حداکثر ضریب نفوذ منابع تولید پراکنده تعیین می گردد

کلیدواژه ها:

منابع تولید پراکنده ، ضریب نفوذ ظرفیت ، پایداری گذرا ، توابع لیاپانوف