قزوین (مساجد و امامزاده های مشهور آن)

استان قزوین از شرق به کرج یا همان استان البرز میرسد و در نزدیکی تهران واقع است و از شمال با گیلان مرز مشترک داشته و از غرب به زنجان و همدان و از جنوب به استان مرکزی می رسد. اولین چیزی که در معرفی قزوین می توان گفت اینکه بیشترین آثار تاریخی ثبت شده در کشور را دارد و اولین و قدیمی ترین خیابان ایران در آن واقع شده است . بناهای تاریخی و مذهبی قزوین کلکسیونی از معماری های دوره های مختلف تاریخی را به نمایش می گذارند و از دوران غزنویان، سلجوقیان، صفویان و تا حدودی قاجار را در خود جای داده است . هر چند ریشه شهر به دوران ساسانیان برمی گردد قزوین شاهراه اقتصادی جاده ابریشم ، سال ها محل گذر تجار و بازرگانان و کاروان های مختلف بوده است از همین رو مدفن امامزادگان و نوادگان امامان می باشد و بیش از ۲۶۰ مرکز زیارتی دارد نوشته های باستانی یونان قزوین را با نام راژیا معرفی می کنند و در نوشته اروپایی نام شهر باستانی آرساس یا آرساسیاست . اشکانیان قزوین را به نام اردپا می شناسند و ساسانیان نام شهر را کشوین یعنی سرزمینی که نباید از آن غافل شد می دانند. لقب باب الجنه یا دروازه بهشت به جهت حدیثی از پیامبر اکرم به قزوین داده شده است .؛ و یا لقب باغ شهر را ناصرالدین شاه در سفر به قزوین در راه اروپا به علت باغهای فراوان گرداگرد شهر بوده، داده است ؛ و در زبان صفوی لقب دارالسلطنه به دلیل پایتخت بودن گرفته است . در قزوین صدها تپه باستانی مانند سگزآباد که در متن از آن نام برده شده و مراکز تاریخی و مذهبی وجود دارد ولی عمده تغییرات باق ی مانده از قزوین پس از پایتختی آن اتفاق افتاد. شاه طهماسب پس از انتقال پایتخت به قزوین دستور ساخت باغ بزرگی را داد و در دوران صفوی حکومت شیعی برای گسترش شهر با توجه به آثار مورخان و نقطه چین و بناهای تاریخی زحمت زیادی کشید یکی از دوران طلایی تاریخ قزوین انتخاب این شهر به عنوان پایتخت حکومت شیعی صفوی در قرن دهم بوده است ست و بناهای تاریخی به جا مانده است از آن دوران خود گواه این عظمت است .