اقدام پژوهی : چگونه توانستم مشکل کم رویی و کم توجهی علی اصغردانش آموز پایه ی اول دبستان شهید باقری را بهبود ببخشم ؟

انسان، موجودی اجتماعی و نیازمند ارتباط با دیگران است و خجالت و کمرویی ، مانعی برای این ارتباط و ترقی به شمار می آید. این مسئله استعدادها را سرکوب و به قابلیت های پنهان آدمی ، فرصت بروز نمی دهد. لذا پژوهشی با هدف بررسی کم رویی و علل آن در دانش آموز پایه اول دبستان شهید باقری انجام دادم روش مورد استفاده در پژوهش حاضر، کیفی ، توصیفی تحلیلی می باشد و گردآوری دادهها از طریق منابع پژوهشی مانند همکاران، مشاور، همکلاسی ها، والدین دانش آموز، و منابع معتبر علمی بدست آمد. بسیاری از دانش آموزانی که در مقایسه با هم کلاسی هایشان، در کلاس غیرفعال اند، از نظر آموزشی و اجتماعی از رفتار مناسبی برخوردارند، اما نسبت به دیگر دانش آموزان آرام تر بوده ، از انجام کار با دیگران سرباز می زنند. بعضی از این دانش آموزان به درجات مختلف ، با مشکل خجالتی یا گوشه گیر بودن مواجه اند و عده کمی از آن ها ممکن است به سمت اسکیزوفرنی سوق پیدا کنند. این مقاله حد واسط این دو گروه از دانش آموزان را مد نظر قرار داده است ، دانش آموزانی که عموما به عنوان بچه های کمرو (فاقد اعتماد به نفس و نگران از نظر اجتماعی ) یا گوشه گیر (کسانی که حاضر جواب نیستند، تمایلی به برقراری ارتباط ندارند و خیالباف اند) شناخته می شوند. با ریشه یابی مسئله مورد نظر و عوامل موثر در این امر، مشکل کمرویی دانش آموز مورد بررسی قرار گیرد نتایج تحقیق حاضر نشان داد با ارائه راهکارهایی مثل محول نمودن مسئولیت های مختلف به دانش آموز، دادن اعتماد به نفس به وی ، تشویق زبانی و اهداء جایزه به او، شرکت دادن وی در فعالیت های کلاسی و گروهی مشکل کمرویی قابل حل می باشد و می توان با تشخیص به موقع و ارائه راهحل های انتخاب و اجرا شده در وضعیت دانش آموز بهبود حاصل نمود. و این راهکارها توانسته است مشکل کمرویی دانش آموز را تا حد قابل توجهی کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

کمرویی ، کمرو ، دانش آموز ، کلاس حضوری