اقدام پژوهی : چگونه توانستم کم رویی دانش آموزم را بهبود ببخشم ؟

کم رویی یا خجالتی بودن مسئله ای است که از کودکی به وجود می آید و اگر جلوی آن گرفته نشود ، این موضوع تا سنین بالاتر نیز برای فرد مشکل ساز خواهد بود. روان شناسان کمرویی و گوشه گیری را رفتاری ناسازگارانه تلقی می کنند که بعضا مزمن و با دوام است . این رفتارها سازگاری کودک را با مشکلات زیادی مواجه می کند و برای زندگی سایر اشخاص که به نوعی با کودک در تماس هستند، عامل مزاحمی به حساب می آید. بسیاری از کلاس های درسی ، دانش آموزانی دیده می شوند که آرام ، کمرو و خجالتی هستند. این افراد در زندگی روزمره خود اغلب اوقات با اعضاء خانواده و همسالان آشنا بازی می کنند و از غریبه ها اجتناب می ورزند . شرم و خجالت این افراد ممکن است آنها را از اکتساب مهارت ها و آمادگی های لازم برای بسیاری از فعالیت هایی که همسالانشان از آن لذت می برندویا اصولا برای رشد شخصیت آن ها ضروری است ، بازدارد. پژوهش حاضر درقالب اقدام پژوهی وجهت کمک به برطرف کردن خجالتی بودن و کم رویی یکی از دانش آموزان پایه دوم ابتدایی دبستان ابوذرسنگتجن انجام شده است .

کلیدواژه ها:

گوشه گیری ، انزواطلبی ، دانش آموز