بررسی ، تفسیر و تحلیل عناصر روشنایی و نورپردازی و رنگ در معماری تاریخی و سنتی ایران

در معماری ایرانی ، فضاسازی از اهمیت ویژه ای برخوردار است . به نحوی که این مهم تنها از طریق تلفیق و ترکیب احجام صورت نمی پذیرد، بلکه تمهیداتی اندیشیده می شود که الزاما احتیاج به ترکیب یا انفصال حجمی نباشد و در یق فضاسازی یکسره هم امکان فضاسازی های گوناگون و گاه متضاد ممکن می گردد. از جمله عناصری که در این مسیر به معماران کمک می نمایند دو عنصر نورو وورنگ می باشند. عنصر رنگ مقوله ای است که در زمینه های مختلف بر روی آن مطالعه شده و کاربردهای رنگی تا حدودی در زمان ها و بافت های مختلف مشخص گردیده است . از میان آفرینش های انسان، معماری کامل ترین و جامع ترین هنر است . معماری ایران همیشه دارای معنا بوده چرا که در ایران به علت درخشندگی شدید اشعه آفتاب در اکثر پهنه این سرزمین و شفافیت هوا در مناطق مرتفع و تجزیه نور و نیاز به زیستن به فضاهای روشن به عنوان جزئی از زندگی ایرانیان در سراسر تاریخ بوده است . در مقاله حاضر که با روش توصیفی - تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است ، قصد داریم به بررسی ، تفسیر و تحلیل عناصر روشنایی ونورپردازی و رنگ در معماری تاریخی و سنتی ایران بپردازیم . نتایج نشان داد که رنگ و نور از جمله مهمترین و موثرترین ابعاد دخیل در معماری سنتی ایران به شمار می آید. نور سمبل وجودی و یک حضور روحانی در سختی ماده نفوذ کرده و آن را تبدیل به یک صورت شریف و زیبا و شایسته که محل استقرار روان انسانی باشد که جوهر او نیز ریشه در عالم نور دارد، عالمی که جز عالم روح نیست و در کل حضور نور به شیوه هوشمندانه ای در جهت انتقال مفاهیم معنوی در ایران استفاده شده است .

کلیدواژه ها:

عناصر ، روشنایی ، نورپردازی ، رنگ ، معماری ، تاریخی ، سنتی .