بررسی نقش آموزش و پرورش در تربیت دینی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رویکردهای آموزش و تربیت دینی دانش آموزان در فرایندهای تعلیم و تربیت می باشد. این تحقیق با روش تحلیل محتوا و با رویکرد کیفی و به صورت علمی مروری انجام گرفته است و از طریق مطالعه کتابخانه ای - اسنادی بوده است . مفهوم تربیت دینی شناخت آموزه های دین ، تبدیل این شناختها به باورهای قلبی و به کاربستن این باورها در رفتارهای فردی و اجتماعی تعریف شده است . تربیت دینی یعنی فعالیت های منظم و منطقی جهت تربیت ابعاد وجودی انسان در قالب دین به گونه ای که متربی به اصول عقاید، اخلاق و احکام شناخت و ایمان پیدا کند و این شناخت منجر به عمل پایدار در او شود. در این صورت به هدف تربیت دینی یعنی عبادت و بندگی خداوند خواهد رسید. معلم ، برنامه درسی و گروه دوستان و همکلاسی ها در تربیت اعتقادی ، اخلاقی و عبادی نقش دارند. منظور از تربیت انسانها، پرورش استعداهای درونی آنها است و هدف تربیت رساندن انسانها به کمال است . به این منظور، خداوند متعال انسان را به نیروی عقل و ابزار معرفت تجهیز کرد که در پرتو آن به کمال حقیقی نائل شوند. انسانها زمانی می توانند به کمال مطلوب دست یابند که ابتدا استعدادهای نهفته و بالقوه درون خویش را بشناسند و سپس از رهگذر تعالیم و آموزه های انبیای الهی و امامان معصوم(ع) در جهت شکوفایی آنها استفاده کند. برای استنباط و یافتن روشهای درست و مناسب برای تربیت اسلامی انسانها قابلیت بهره گیری از قرآن، احادیث و سیره ائمه معصومین (ع) به عنوان منبع و سرچشمه لایزال وحی وجود دارد. بدون تردید در آموزههای آنها به جنبه ها، ضرورتها و نیازهای زندگی انسان با نگاه دقیق و موشکافانه پرداخته شده است . تربیت دینی به معنای اموزش و پرورش دینی است که می تواند نقش مهمی را در توسعه یک جامعه دینی و اسلامی ایفا کند.

کلیدواژه ها:

آموزش دینی ، تربیت دینی ، تعلیم و تربیت اسلامی .