مدل یابی رابطه خودکارآمدی و توانایی حل مساله با سلامت معنوی با نقش میانجی کیفیت زندگی در مادران دارای دانش آموز دختر نوجوان

هدف از این تحقیق تعیین مدل یاب ی رابطه خودکارآمدی و توانایی حل مساله با سلامت معنوی با نقش میانجی کیفیت زندگی در مادران دارای دانش آموز دختر نوجوان بود. روش تحقیق از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه مادران دارای نوجوان دختر در شهرستان شهرکرد تشکیل دادند، که با توجه به فرمول کوکران نمونه تحقیق ۲۲۰ نفر از بین مادران دارای نوجوان دختر در شهرستان شهرکرد به صورت نمونه گیری غیرتصادف ی از نوع در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه های سلامت معنوی پولوتزین و الیسون (۱۹۸۲)، کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (۱۹۹۶)، خود کار آمدی عمومی شرر (۱۹۸۲) و حل مسئله هپنر و پترسون (۱۹۸۲) استفاده شد. پا یایی پرسشنامه ها به ترتیب ۸۲/۰، ۸۰/۰، ۸۲/ ۰ و ۸۴/۰ بدست آمد. نتا یج نشان داد ضریب تاثیر توانایی حل مساله بر سلامت معنوی معنی دار بود یعنی توانایی حل مساله بر سلامت معنوی (۳۶۰/۰( β = تاثیر داشت و ضریب تاثیر خودکارآمدی بر سلامت معنوی معنی دار بود یعنی خودکارآمدی بر سلامت معنوی (۴۷۸/۰( β = تاثیر داشت . همچنین ضریب تاثیر توانایی حل مساله بر سلامت معنوی با نقش میانجی کیفیت زندگی معنی دار بود. نتا یج نشان داد ضریب تاثیر خودکارآمدی بر سلامت معنوی با نقش میانجی کیفیت زندگی معنی دار بود ،یعنی کیفیت زندگی نقش میانجی در رابطه بین خودکارآمدی با سلامت معنوی (۱۱۹/۰( β = داشت .

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، توانایی حل مساله ، سلامت معنوی ، کیفیت زندگی مادران