بررسی رابطه ی ویژگیهای شخصیتی با میزان اخلاقی بودن افراد بر مبنای نظریه ی اخلاق به مثابه ی )MAC( همکاری

نظریه اخلاق به مثابه ی همکاری یک نظریه بین رشته ای است که اخلاق را مجموعه ای از راه حلهای زیست شناختی و فرهنگی برای حل مسائل همکاری در زندگی اجتماعی انسانها میداند. این نظریه به کمک نظریه ی بازیها که شاخه ای از ریاضیات کاربردی است. پیش بینی می کند که هر کدام از حوزه های همکاری مرتبط با ارزشهای اخلاقی هستند و هر کدام یک حوزه اخلاقی متمایز را ایجاد می کنند. این نظریه هفت نوع همکاری و از این رو هفت حوزه اخلاقی را مورد شناسایی و مطالعه قرار داده است که شامل ارزشهای خانوادگی وفاداری گروهی تبادل اجتماعی شجاعت تسلیم عدالت و قبول حق مالکیت است. هدف پژوهش حاضر آن بود که به بررسی رابطه ی میزان اخلاقی بودن افراد بر مبنای نظریه ی اخلاق به مثابه ی همکاری با ویژگیهای شخصیتی بپردازد. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شهروندان بزرگ سال ساکن تهران بودند که ۵۰۷ نفر از آنها با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جمع آوری اطاعات از طریق دو پرسش نامه نظریه اخلاق به مثابه ی همکاری اسکات کاری (۲۰۱۸) و پرسش نامه پنج عاملی شخصیت نئو (NEO-FFI) انجام شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان میدهد که اخلاق به مثابه همکاری با بعد شخصیتی برون گرایی (۰٫۱۶ - (۲) بیشترین همبستگی را داشت و همچنین با عامل گشودگی (۰٫۰۹ (۱) سازگار بودن (۱۰٫۱۳) و وظیفه شناسی (۰٫۱۰) - (r) همبستگی مثبت معناداری داشت. تنها بین اخلاقی بودن و عامل روان رنجور خوبی همبستگی معناداری مشاهده نشد. اجرای رگرسیون چندگانه نشان میدهد که پنج عامل بزرگ شخصیت میتوانند میزان اخلاقی بودن افراد را پیش بینی کنند (۰٫۰۱ ۴٫۳۸) و نتایج حاصل از ضرایب رگرسیون استاندارد شده (بتا) نشان میدهد که برون گرایی بیشترین تاثیر (۱۴٫ ۲) را در پیش بینی میزان اخلاقی بودن را دارد بر اساس نتایج پژوهش حاضر میتوان گفت اگر ویژگی های شخصیتی که با اخلاق ارتباط معناداری دارند را در افراد تقویت کنیم هماهنگی و روحیه ی همکاری در جامعه افزایش می یابد.