مقایسه احساس امنیت روانی بهزیستی روانشناختی و تاب آوری مادران دارای کودک اوتیسم و عادی استان هرمزگان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه احساس امنیت روانی بهزیستی روانشناختی و تاب آوری مادران دارای کودک اوتیسم و عادی استان هرمزگان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ انجام شد. روش پژوهش علی مقایسه ای بود جامعه آماری پژوهش شامل مادران دارای کودک اوتیسم بود که فرزندان آنها در مرکز خاص آموزش و توانبخشی این کودکان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ شهر بندر عباس مورد آموزش و توانبخشی ویژه خود قرار داشتند و همچنین فرزندان عادی که از بین دو مدرسه عادی شهر بندر عباس انتخاب شدند. حجم نمونه آماری شامل ۳۰ نفر از مادران دارای کودک اوتیسم و ۳۰ نفر از مادران دارای کودک عادی به روش نمونه گیری هدفمند از بین جامعه آماری انتخاب شدند و به پرسشنامه های امنیت روانی مازلو (۲۰۰۴) بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹) و تاب آوری کولر و دیویدسون (۲۰۰۳) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس انجام گرفت نتایج نشان داد احساس امنیت روانی در بین مادران دارای کودک اوتیسم به طور معناداری کمتر از مادران کودکان عادی است. سطح بهزیستی روانشناختی در مادران دارای کودک اوتیسم به طور معناداری کمتر از مادران کودکان عادی است. هم چنین تاب آوری در بین مادران دارای کودک اوتیسم کمتر از مادران کودکان عادی می باشد.

کلیدواژه ها:

امنیت روانی بهزیستی روانشناختی ، تاب آوری اوتیسم