بررسی اثربخشی آموزش یادگیری خود تنظیم بر کاهش اهمالکاری دانشجویان

هدف این مطالعه بررسی اثربخشی آموزش یادگیری خودتنظیم بر کاهش اهمالکاری دانشجویان بوده است . جهت رسیدن به این هدف از روش نیمه تجربی استفاده شد. نخست آزمون های اهمالکاری با ابعاد رفتاری ، تصمیم گیری و عمومی روی گروه ۴۰۰ نفری (۲۲۰ دختر و ۱۸۰ پسر از طریق نمونه گیری چند مرحله ای ) از دانشجویان دانشگاه ارومیه اجرا گردید. پس از جمع آوری آزمون ها و تعیین میانگین و انحراف معیار، افرادی که نمره اهمالکاری رفتاری و تصمیم گیری آن ها یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود بعنوان اهمالکار شدید و مزمن مشخص شدند ( ۶۸ نفر). از این تعداد ۲۰ نفر به صورت تصادفی ساده در گروه آزمایش و ۲۰ نفر در گروه گواه جای گرفتند. گروه ها از نظر جنس ، سن و رشته تحصیلی همتا شدند. سپس کاربندی آزمایشی روی گروه آزمایش اجرا گردید. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده حاکی از کاهش معنی دار سطح اهمالکاری عمومی ، رفتاری و تصمیم گیری در گروه آزمایش بود که تفاوت هر سه در سطح ۰۱/۰ معنی دار بود. از بین انواع اهمالکاری بیشترین کاهش در اهمالکاری رفتاری رخ داده بود. بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت بکارگیری روشهای آموزشی یادگیری خودتنظیمی با افزایش مهارتهای فرد می تواند میزان اهمالکاری دانشجویان، بویژه اهمالکاری رفتاری را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

اهمالکاری ، اهمالکاری تحصیلی ، اهمالکاری تصمیم گیری ، اهمالکاری رفتاری ، آموزش یادگیری خودتنظیم ، دانشجویان دانشگاه.