بررسی آموزش مبتنی بر روش تدریس همیاری بر رشد مهارتهای اجتماعی دانش آموزان

آموزش و یادگیری یکی از اصلی ترین مواردی است که انسان را رشد داده و به اهداف کلان در زندگی اش می رساند. آموزش، مستلزم فراگیری روشهای نوین و فعال در تدریس است . ضرورت همگامی با تغییرات سریعی که در دنیای امروز به وقوع می پیوندد، استفاده از روشهای آموزشی مختلف و متنوع را اجتناب ناپذیر ساخته است . روش تدریس یکی از عناصر جدایی ناپذیر فرآیند آموزش وپرورش است . در جهان کنونی دانش آموزان، باید به طور فزاینده به دانش ها، مهارتها و نگرشهایی مجهز شوند که نه تنها بتوانند خود را با تغییرات شتابان جامعه بشری هماهنگ سازند، بلکه به عنوان تولیدکنندگان دانش نوین ، سهم موثری در ایجاد تحولات و تغییرات جدید داشته باشند. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی آموزش مبتنی بر روش تدریس همیاری بر رشد مهارتهای اجتماعی دانش آموزان ابتدایی انجام گرفت . این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهرسنندج تشکیل دادند، ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه مهارتهای اجتماعی ایندربیتزن و فوستر (۱۹۹۲) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۸۳/۰ و ۸۵/۰ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان مهارتهای اجتماعی دانش آموزان در پیش آزمون ۳۰/۳۹ بود که در پس آزمون به ۲۰/۴۶ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (۰۰۲/.۰.(p= در واقع بین دانش آموزانی که با تدریس همیاری آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان رشد مهارت اجتماعی آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، روش تدریس همیاری ، مهارت اجتماعی ، دانش آموزان ، مدارس