اثربخشی آموزش مبتنی بر نقش بازی های تعاملی بر کاهش اضطراب دانش آموزان

بازی به ویژه بازی های تعاملی فعالیت جسمی یا ذهنی است که کودک از روی میل و رغبت و با شور و اشتیاق انجام می دهد. آنچه در بازی نهفته است ، خواست و رغبت کودک است . بازی ، زندگی کودک و طبیعی ترین راه یادگیری است . هنگامی که به کودک اجازه داده شود با اختیار خود بازی کند، یاد می گیرد چگونه خلاقانه فکر کند، گفتگو کند و به حل مسئله بپردازد. کودکان با فعالیت های جسمانی به مهارتهای حرکتی می رسند و می توانند مهارتهای اجتماعی خود را نیز توسعه دهند. بازی ، انعطافپذیری و مهارتهای حل مسئله لازم برای خلاق بودن را تقویت می کند. بازی بخش مناسبی از زمان و بخش مهمی از رشد بسیاری از کودکان را فرامی گیرد. لذا پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر نقش بازی های تعاملی بر کاهش اضطراب دانش آموزان ابتدایی انجام گرفت . این پژوهش ازلحاظ هدف کاربردی و ازلحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه موردمطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر سنندج تشکیل داد، ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه اضطراب رینولدز و ریچموند (۱۹۷۸) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۷۳/۰ و ۷۵/۰ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه وتحلیل دادهها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان اضطراب دانش آموزان در پیش آزمون ۴۰/۳۵بود که در پس آزمون به ۳۰/۲۰ کاهش یافته است و این کاهش ازنظر آماری نیز معنادار می باشد (۰۰۴/.۰.(p= درواقع بین دانش آموزانی که با روش مبتنی بر بازی تعاملی آموزشدیدهاند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیدهاند در میزان اضطراب آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

بازی ، بازی های تعاملی ، اضطراب ، دانش آموزان ، مدارس.